متفاوت‌ترين مراسم نوبل ادبی، شرق

شرق: مراسم اهدای جايزه نوبل ادبی ۲۰۱۱ کمی با ساير جلسات نوبل ادبی در چند سال اخير تفاوت داشت. دليل تفاوت تنها اين نبود که برنده جايزه نوبل يک شاعر کهنسال سوئدی بود بلکه به اين دليل بود که اين بار او خطابه‌ای برای دريافت جايزه نمی‌خواند؛ در مراسمی که روز هفتم دسامبر در ضيافتی در کاخ رسمی جايزه نوبل، اهالی موسيقی در حضور توماس ترانسترومر اشعار او را به همراه موسيقی خواندند که اين اتفاق در نوع خود کم‌نظير بود.

يکی از مهم‌ترين بخش‌های دريافت جايزه نوبل اين سخنرانی است و نويسندگان و شاعران از اين فرصت به منظور گسترش ديدگاه خود نسبت به زندگی و ادبيات استفاده می‌کنند. اما ترانسترومر قادر به تکلم نيست و اين سخنرانی را انجام نداد و به جای او همسرش اين سخنرانی را انجام داد.

سال پيش ماريو بارگاس يوسا در سخنانی نه‌تنها در مورد اهميت ادبيات بلکه در مورد ادبيات آمريکای لاتين و نقش آن در مبارزات سياسی سخنرانی کرد. متن سخنرانی ترانسترومر کوتاه و صميمی بود. مونيکا ترانسترومر پس از تشکر از آکادمی نوبل گفت: «تشکر ويژه می‌کنم از تمامی مترجمان آثارم؛ افرادی که سخت تلاش می‌کنند، اما کمتر قدرشان دانسته می‌شود. انگيزه شما کنجکاوی و تعهدتان است. کار شما را بايد عشق ناميد که تنها دليل واقعی ترجمه شعر است.»

به گفته او: «توماس از ۱۶سالگی شعر نوشتن را با چند دوست هم‌فکرش آغاز کرد. وقتی درس‌ها بيش از معمول خسته‌کننده می‌شدند، آنها ميان خود پيغام و شعر ردوبدل می‌کردند.»مونيکا ترانسترومر در پايان شعری کوتاه از ترانسترومر را به دو زبان انگليسی و سوئدی خواند: «از مارس ۷۹/ خسته از هرآنچه از حرف می‌آيد و حرف و نه از زبان/ رفتم به جزيره‌ای پوشيده در برف./ طبيعتِ بکر حرفی ندارد./آنجا صفحات نانوشته در همه سو گشوده‌اند!/ روی برف رد شوکا را می‌بينم./ اين زبان است و نه حرف.»توماس گوستا ترانسترومر نويسنده، شاعر و مترجم سوئدی به عنوان يکی از مهم‌ترين نويسندگان اسکانديناوی پس از جنگ جهانی دوم شناخته می‌شود و شعرهايش به بيش از ۶۰ زبان ترجمه شده است.