جادويش انکار نمی شود، حتی دايی هم می داند تيم ملی به علی کريمی نياز دارد، محمد قراگزلو، ايران ورزشی

علی کريمی همچنان علی کريمی است. بازيکنی که به مارادونای آسيا شهره شده، لقب جادوگر را نيز برای اين مال خود کرده که نشانه هايی از جادوگری را داشته است. بله او با توپ جادو می کند و همين جادوی او در بسياری از مواقع کمک حال تيم ملی بوده است
علی کريمی از تيم ملی کنار گذاشته شده و هر روز و هر ساعت درخصوص بازگرداندنش صحبت می شود و اخبار ضد و نقيضی به گوش می رسد. درخصوص بازگشت کريمی البته نظرها مختلف و متعدد است اما می توان اکثريت آرای موافق نسبت به مخالفان بازگشت کاپيتان دوم تيم ملی را خيلی راحت حس کرد.اينکه در اين مقطع حساس، تيم ملی به علی کريمی نياز مبرم دارد برای تمام آنهايی که فوتبال را می شناسند و به مشکلات فنی تيم ملی که در همين يکی دو بازی نصف و نيمه مقابل سايپا و زامبيا نمود داشت، مسلم است. هيچ کارشناس و مربی فوتبالی نيست که بازيهای تدارکاتی تيم ملی را ديده باشد و به خلأ يک Play Maker که علاوه بر قدرت بازيسازی با حرکات تکنيکی اش از قدرت تغيير جريان بازی نيز برخوردار باشد، پی نبرد.
مدت هاست که نديده ايم يک هافبک خلاق و مهره ای که پست شماره ۸ را در تيم ملی ايران خوب و کامل ايفا کند، در بين نفرات دعوت شده وجود داشته باشد. علی کريمی شاخص ترين و البته بهترين نفرات ملی پوش اين پست طی سال های اخير بوده است که البته با فراز و نشيبش همچنان هواداران تيم ملی را از حضور يک هافبک خلاق در قالب اين تيم پرطرفدار در حسرت نگه داشته است.
با اين وجود علی کريمی همچنان علی کريمی است. بازيکنی که به مارادونای آسيا شهره شده، لقب جادوگر را نيز برای اين مال خود کرده که نشانه هايی از جادوگری را داشته است. بله او با توپ جادو می کند و همين جادوی او در بسياری از مواقع کمک حال تيم ملی بوده است.
پس کريمی بازيکن متوسطی نيست، او فوتباليست فوق العاده ای است که شايد اگر کمی بيشتر فوتبال را دوست می داشت الان به جای قطر در اسپانيا يا ايتاليا بازی می کرد. اصلا چه کسی می تواند همين علی کريمی متوسط که همه متفق القول عقيده داريم بازيکن سال های گذشته نيست و افت قابل توجهی داشته را ناديده بگيرد علی دايی نه، او که صراحتا اعلام کرده به کريمی نياز دارد و از خدايش بايد باشد که بازيکنی با کيفيت علی کريمی در تيمش بازی کند.
کيفيت ما که می گوييم علی کريمی کيفيت گذشته اش را ندارد، پس چطور علی دايی که سال ها علی کريمی را پشت سر خود می ديده و از نزديک فوتبالش را دنبال می کرده چنين نظری می دهد
مرور يکی از همان بازيهايی که علی کريمی بی کيفيت، جريانش را به سود تيم ملی تغيير داده بد نيست. اتفاقا مربوط به سال های دورتر نمی شود. جام ملت های آسيا ۲۰۰۷ آخرين تورنمنتی که علی کريمی برای تيم ملی بازی کرد.
ديدار مقابل چين و آن شروع ضعيف که منجر به عقب افتادن صفر - ۲ از حريف شد.آن روز بازگشت تيم ملی تنها با خلاقيت بازيکنی مثل کريمی ميسر شد و مرور فيلم اين بازی و نقش علی کريمی در ثبت گل اول که بسيار تاثيرگذار بود می تواند بار ديگر مهر تاييدی باشد بر توانايی های او و فرياد اينکه تيم فعلی هم به او نيازی مبرم دارد و بايد به هر نحوی شده او را باز گردانند.

برداشت دوم از تصميم فدراسيون
«کريمی بايد محروم شود تا بازيکنان تيم ملی بدانند نظم و انضباط در اين تيم حرف اول را می زند.» اين جمله جان کلام مديران فدراسيون در قالب هيات رييسه است که با رای خود کريمی را کنار گذاشته و از اردبيل به تهران فراخواندند. آنها معتقدند علی کريمی بايد متنبه شود تا حساب کار دست بقيه بازيکنان هم بيايد اما همين که در مورد محروميت او مدت و زمان مشخصی اعلام نمی شود، معلوم است که توانايی های کريمی و حرف های علی دايی مبنی بر احتياج به کريمی آنها را مردد نگه داشته و به نوعی در بن بست تصميم گيری قرار داده است.
با اين حال شايد بشود از تصميم فدراسيون مبنی بر کنار گذاشتن کريمی و متنبه شدن وی برداشت ديگری به عمل آورد. همه آنهايی که در اردوی اردبيل بودند ديدند چطور ساير بازيکنان از اخراج کريمی مغموم شده و زير لبی نسبت به اين مسأله اعتراض داشتند. شايد آنها آينده خود را نيز در خطر می ديدند بازيکنان تيم ملی وقتی «بهترين» خود را آنگونه تحقيرشده و کنار رفته می ديدند از آينده خود واهمه داشتند. شايد همين باعث شد اعتراض خاموش آنها رسانه ای شود و به گوش مسؤولان فدراسيون هم برسد.

حمايت هم چيز خوبی است
رضا عنايتی دو سه موقعيت ايده آل را مقابل زامبيا گل نکرد، اعتراض شنيد، احساساتی شد و اعلام کرد: «خداحافظ تيم ملی!» دقايقی بعد از اعلام تصميم عنايتی،علی دايی به عنوان سرمربی تيم ملی از مهاجم تيمش حمايت کرد و گفت: «نبايد اجازه داد بازيکن ملی به راحتی تخريب شود و مسؤولان نبايد اجازه دهند عده ای ليدر هر چه خواستند به بازيکن ملی بگويند.»
فارغ از اينکه آيا اصلا عنايتی مورد انتقاد و اعتراض ليدرها و تماشاگران حاضر در ورزشگاه آنطور که خودش گفته بود قرار گرفته يا نه، بايد به حمايت قاطع علی دايی از بازيکن تيمش تبريک گفت. تازه اين حمايت در حالی صورت گرفت که سابقه تقابل عنايتی - دايی با توجه به وقايع جام جهانی ۲۰۰۶ و پس از آن، سابقه دوستانه ای نبود. حمايت از عنايتی اتفاقا جواب داد و يک روز بعد مهاجم دلزده تيم ملی با آغوش باز برگشت و اعلام کرد برای تيم دايی جان هم می دهد! اين حمايت دايی در مقطع حساس کنونی حرکت جالبی بود که اجازه نداد تيم ملی در بحران فرو غلتد.
با اين وجود آيا بهتر نبود علی دايی به عنوان سرمربی از کاپيتان دوم خود و مهره تاثيرگذارش در ميانه ميدان که خود به ميزان اثرگذاری اش تاکيد کرد، حمايت قاطعانه ای انجام دهد .