مسير تاريخي، سيامك قليچ خاني، همشهري

اول آبان ،۱۳۸۰ فرداي روزي كه به بحرين باختيم و همانجا مشخص شد كه جام جهاني را از دست داديم، در همين صفحه اينچنين نوشتيم: «شكست نابهنگامي بود، ايران را چه مي شد؟ هيچكس باور نمي كرد بازيكنان ما چنين زمينگير و بي خاصيت شوند و همه به دنبال علت هاي اين شكست تلخ اند.
در منامه بازيكنان ما قصد داشتند تا پيروز شوند و به جام جهاني راه يابند و هيچ هدفي جز اين خواسته درذهن آنها وجود نداشت، تلاش هم كردند اما قدرت و توان لازم را نداشتند، جسمشان اجازه نمي داد كه همپاي بازيكنان بحريني حركت كنند.سه گل از بحرين خورديم! چه كسي باور داشت، ايران و شكست در مقابل بحرين. ايران و سه گل خورده در يك بازي! شكست تلخ در منامه، پايان تلخ يك رقابت چنان بر ايراني ها سخت آمد كه بغض ها تركيد، اشكها جاري شد. همه در بهت مانده بودند، هيچكس باور نمي كرد، زماني كه سه گل دريافت كرديم و باختيم.»در آن شكست مقصر چه كساني بودند، تيمي كه با عبور از بحرين از پل منامه به سوي جام جهاني حركت مي كرد، چرا زمينگير شد.تيم ملي در اوج طراوت و شادابي بسر مي برد اما به نقطه صفر رسيد.گذر از بحرين دشوار نيست، اما بزرگ نمايي كاذب و يا در مقابل تحقير و صعود پيش هنگام و تدارك جشن صعود قبل از پيروزي ما را به كدام مسير مي برد.روزي بحرين را هيچ مي انگاريم و روزي بحرين را مانع اصلي مي دانيم و انگار از آن سوي بام افتادن شده تنها هنر ما و در اين ميان حد معقول را گم كرده ايم.

براي پيروزي و صعود به جام جهاني شرايط عالي داريم به شرط آنكه بحرين را نه زياد بزرگ كنيم و نه آنچنان خوار كه اين روزها مي بينيم و مي شنويم. چرا كه حادثه خبر نمي كند اما نكته اي ديگر، پيروزي امشب در اين بازي متعلق به همه مردم است. يادمان باشد امشب پس از صعود به جام جهاني به دنبال تقسيم غنائم نباشيم.
صعود به جام جهاني نه رايي براي نامزدي مي آورد و نه حكم بقاي مادام العمر مديري را امضاء مي كند. اگر حقي است و جشن شادي به تمام ايرانيان مي رسد و بس.