ديدار با منوچهر برومند: هنوز نمي‌دانم چرا از رياست فدراسيون وزنه برداري بركنار شدم، ايسنا

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس قهرماني - همگاني
در طول تاريخ ورزش ايران، مردان بزرگي زيسته‌اند كه در طي فعاليت‌هايشان، خدمات ارزنده‌اي به ورزش كشور ارايه داده‌اند. «منوچهر برومند» از جمله كساني است كه در طول مدت فعاليتش در جايگاه ورزشكار و مربي موفق ظاهر شد. او چندين سال نيز به عنوان رييس فدراسيون وزنه‌برداري خدمت كرد و در اين سال‌ها عنوان بهترين نشان فدراسيون جهاني وزنه‌برداري را از آن خود كرد. در اين سال‌ها او توانست در رشد و توسعه وزنه‌برداري در بين جوانان و نوجوانان فعاليت‌هاي چشمگيري انجام دهد.
گروه ورزش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در سلسله‌ نشست‌هاي خود با پيشكسوتان و بزرگان ورزش اين بار با منوچهر برومند به گفت‌وگو نشست.
منوچهر برومند در سال 1313 در شهر بابلسر ديده به جهان گشود. او فعاليت خود را در عرصه‌ي وزنه‌برداري از 9 سالگي و در باشگاه «نيرو» بابلسر آغاز كرد. برومند 27 سال در عرصه وزنه‌برداري تلاش كرد و در اين مدت دو بار در سال‌هاي 1960 و 1964 به عنوان ورزشكار و در سال‌هاي 1972 و 1976 به عنوان مربي در المپيك حضور داشت. در سال 1992 نيز به عنوان رييس فدراسيون به همراه تيم وزنه‌برداري كشور به المپيك راه يافت.
برومند به علت بيماري آنفولانزا در المپيك 1965 رم نتوانست در مسابقات شركت كند. او در اين باره مي‌گويد:« تلخ‌ترين خاطره دوران فعاليت ورزشي‌ام عدم حضور در مسابقات المپيك رم بود كه به دليل بيماري چندين روز در يكي از بيمارستان‌هاي شهر رم بستري بودم. وقتي رييس فدراسيون براي ملاقاتم به بيمارستان آمد فقط اشك مي‌ريختم چرا كه در اوج آمادگي نتوانستم وزنه بزنم.»
وي در مسابقات المپيك 1964 به عنوان هفتمين وزنه‌بردار برتر شناخته شد.
برومند تصريح كرد: متاسفانه عزل و نصب در ورزش ما هيچ قاعده‌ و قانوني ندارد. هنوز نمي‌دانم به چه دليل از سمت رياست بركنار شدم. اگر قرار باشد تغيير و تحولي در مسوولان فدراسيون‌ها انجام شود، بايد مديراني لايق و كارآمد به روي كار آيند تا به فعاليت‌هاي ورزشي لطمه نزنند. خلاهاي مديريتي بزرگ‌ترين مشكلي است كه گريبانگير ورزش ما شده است. به همين دليل در بسياري مواقع برنامه‌ريزي‌هايمان بي‌نتيجه مي‌ماند.
قهرمان وزن 90 كيلوگرم جهان در سال 1961 در ادامه با اشاره به نتايج تيم ملي وزنه‌برداري كشورمان در مسابقات جهاني ونكوور كانادا تصريح كرد: مدال‌هايي كه وزنه‌برداران ايران در اين مسابقات كسب كردند در چند سال اخير بي‌سابقه بوده است و اين نشان مي‌دهد كه وزنه‌برداري روند رو به رشدي را پيش گرفته است. ولي بايد به اصل پشتوانه سازي در وزنه‌برداري توجه كرد تا پس از پايان كارآيي قهرمانان فعلي پيروزي‌هاي تيم ملي وزنه‌برداري استمرار داشته باشد. رضازاده، فلاحتي نژاد و ... وزنه‌برداراني هستند كه تنها مي‌توانند در زماني خاص مدال‌آور باشند و پس از طي يك دوره‌ي ديگر نمي‌توان از آنان انتظار قهرماني داشت.
وي در ادامه افزود: علاوه بر اين تا كي مي‌توان بار تيم را به دوش رضازاده انداخت؟ كسب عنوان پنجمي تيم ملي ايران با دو مدال طلاي رضازاده ميسر شده است در صورتي كه بايد همه وزنه‌برداران تيم به تناسب يكنواختي مدال‌آوري كنند.
قهرمان مسابقات آسيايي تهران در سال 1965 در ادامه خاطر نشان كرد: علاوه بر اين وزنه‌برداران سنگين وزن همواره دوران صعود و نزول دارند. قهرماناني چون توكلي و نصيري‌نيا در يك زمان خاص درخشش‌هاي بسيار خوبي در مسابقات جهاني و المپيك سيدني داشتند كه امروز شاهد آن نيستيم. ولي معتقدم اگر بيشتر به آنها ميدان دهيم تا بتوانند خود را باور كنند دوباره به دوران اوج خود برمي‌گردند و مي‌توانند در مسابقات جهاني مدال‌آور باشند.
رييس اسبق فدراسيون وزنه‌برداري كشورمان در ارتباط با انصراف حسين توكلي از مسابقات جهاني ونكوور خاطر نشان كرد: درست است كه حق قهرماني مانند توكلي قرار گرفتن در گروه A مسابقات بود ولي به هيچ وجه حق نداشت از حضور در مسابقات شانه خالي كند. يك قهرمان ملي پوش متعلق به خودش نيست كه با تصميم خودش در مسابقه شركت نكند. او به كشورش تعلق دارد و بايد براي حفظ آبروي كشورش تمام تلاش خود را بكند. از طرف ديگر فدراسيون وزنه‌برداري بايد وضعيت توكلي و قرار گرفتن او در گروه B را پيگيري مي‌كرد تا پس از بررسي بيشتر او را براي مسابقه متقاعد كند. اين وظيفه‌ي مسوولان فدراسيون است كه با جديت شرايط همه‌ي قهرمانان را پيگيري كنند تا حق هيچ يك از آنان در ميادين بين‌المللي ضايع نشود.
برومند با بيان اينكه نمي‌توان از هم اكنون نسبت به نتايج وزنه‌برداران در آتن اظهار نظر كرد، گفت: با اينكه در شرايط فعلي وضعيت همه وزنه‌برداران مطلوب است ولي نمي‌توان پيش بيني قاطعي در مورد نتايج آنان در مسابقات آتن داشت هيچ يك از حريفان تيم ما غافل ننشسته‌اند و همگي خود را براي يك رقابت تنگاتنگ و فشرده آماده مي‌كنند. اميدوارم وزنه‌برداران ما نيز لحظه‌اي سستي نكنند تا از حريفان خود عقب نمانند.
مربي تيم ملي وزنه‌برداري كشورمان در المپيك 1972 مونيخ و 1976 مونترال در پايان با اشاره به نقش و جايگاه مربيان خاطر نشان كرد: تنها يك قهرمان پيشكسوت المپيكي مي‌تواند قهرمان المپيكي بسازد. كسي كه هيچ تجربه‌اي از حضور در المپيك ندارد چطور مي‌تواند به شاگردانش شرايط مسابقات المپيك را بفهماند؟ سطح مسابقات المپيك با تمامي مسابقات آسيايي و جهان متفاوت است. به همين دليل فدراسيون بايد با دعوت از پيشكسوتان وزنه‌برداري حاضر درالمپيك در كنار اردوها و مسابقات، علاوه بر دلگرمي آنها، از تجربياتشان براي نتيجه‌اي بهتر استفاده كند.
وي افزود: كنار گذاشتن بزرگان و پيشكسوتان قديمي از صحنه‌ي ورزش، ضايعه‌ي بزرگي براي ورزش محسوب مي‌شود كه به هيچ وجه قابل جبران نيست. پيشكسوتان ريشه‌هاي ورزش هستند كه بدون آنها بناي ورزش متزلزل خواهد بود.