سرزنش و طرد فرزندان معتاد موجب اجتناب آنان از درمان مي‌شود، فارس

عضو انجمن روانپزشکان ایران در گفتگو با فارس گفت: سرزنش، طرد و مقایسه فرزندان معتاد توسط خانواده‌ها موجب اجتناب آنان از درمان می‌شود.

علی فرهودیان در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس، اظهار داشت: مهمترین نکته تعیین‌کننده در نحوه ارتباط خانواده با فرزندی که مشکوک به اعتیاد است نگرش خانواده به اعتیاد است که اگر نگرش خانواده این باشد که فرزند معتادش یک کار خلاف مانند دزدی انجام داده طبیعتا باید انتظار داشت خانواده با فرزند خود برخورد تندی داشته باشند.

وی افزود: اما واقعیت اعتیاد این نیست. واقعیت این است که فرزند به دلایل اشتباه خود گرفتار اعتیاد شده اما این گرفتاری یک بیماری است و اگر بتوانیم این موضوع را جا بیندازیم که اعتیاد یک بیماری است -البته بیماری که فرد در ایجاد آن نقش داشته- خانواده راحت‌تر می‌تواند موضوع را بپذیرد.

فرهودیان تصریح کرد: باید خانواده بپذیرد فرزندش بیمار است نه اینکه کار خلافی انجام داده و وقتی این احساس به وجود بیاید که عضوی از خانواده بیمار شده برخوردها با بیمار مناسب‌تر خواهد بود همان طور که اگر عضوی از خانواده دچار بیماری دیابت یا فشار خون شود خانواده با بیمار برخورد تند نمی‌کنند و با او نمی‌جنگد که چرا دیابت گرفتی، همان طور هم باید در مورد اعتیاد رفتار کرد.

این روانپزشک تصریح کرد: اعضای خانواده باید دست به دست هم دهند و از هم کمک بگیرند و هر کس هر کاری می‌تواند انجام دهد و باید در نظر گرفت که فرد معتاد به تنهایی نمی‌تواند مسیر درمان را طی کند.

وی اضافه کرد: پس از این موضوع باید شدت بیماری را متوجه شد و نظر درمانگر و توصیه‌های او را عمل کرد که لازمه آن این است که ارتباط مورد نظر و مناسب با فرزند به وجود آید. همچنان که یک خانواده اگر بچه کوچک مریضی دارد و می‌خواهد شربت تلخی به او بخوراند باید از ارتباط خاصی استفاده کند باید در اینجا هم ارتباط صمیمی و دوستانه باشد.

فرهودیان گفت: این موضوع باعث می‌شود معتاد به درمان رغبت پیدا کند و لذا خانواده نباید از طرد کردن و سرزنش کردن و مقایسه با دیگران استفاده کند.