حضور سينماگران ايرانی در کن برای دفاع از پناهی، گزارش شهلا رستمی (با عکس)، راديو بين المللی فرانسه

ژيل ژاکوب، رئيس جشنواره کن و ژوليت بينوش

جعفر پناهی آخرين نامۀ خود را از زندان با اين جملۀ تلخ به پايان می رساند: "ميخواهم جسدم به خانواده ام تحويل داده شود تا درهر کجا که ميخواهند دفنش کنند".
اين نامه در جلسۀ گفتگويی تحت عنوان "ايران، پرسش هائی پيرامون سينما" در حاشیۀ فستيوال کن ، خوانده شد. در اين جلسه ژوليت بينوش نامه ای را که عباس کيارستمی قبلأ برای دفاع از جعفر پناهی خطاب به مقامات ايرانی نوشته بود، قرائت کرد.

به مناسبت شصت و سومين فستيوال سينمائی کن و در پاسخ به درخواست شماری از سينماگران ايرانی، "برنار کوشنر"، وزير امور خارجه فرانسه از سازمان "کولتور فرانس"، که مسئول مبادلات فرهنگی اين وزارت خانه با کشور های ديگر است، خواست تا در "پاويليون" "سينماهای جهان" بحث و گفتگوئی زير عنوان : "ايران، پرسش هائی پيرامون سينما" برگزار کند.

اين جلسه در ساعت يازده صبح روز چهارشنبه با حضور محسن مخملباف و بهمن قبادی، دو سينماگر در تبعيد، "اوليويه پوآور دآرور"، رئيس "کولتور فرانس" و "سرژ توبيانا"، رئيس سينماتک فرانسه برگزار شد. در اين جلسه محمد حقيقت، منتقد سينما و سينماگر، عباس بختياری، رئيس مرکز فرهنگی پويا و مهدی عبداله زاده، منتقد فيلم شرکت داشتند.

در آغاز، "ژوليت بينوش"، هنرپيشه معروف فرانسوی که بر ای معرفی فيلم "کپی برابر اصل" ساخته عباس کيارستمی در کن حضور دارد و "مادر خوانده"، يا سرپرست افتخاری برنامه "سينماهای جهان" است، در جلسه حاضر شد و پيام عباس کيارستمی و يا در واقع نامه ای که قبلأ برای دفاع از جعفر پناهی خطاب به مقامات ايرانی نوشته بود را خواند.

سپس ژيل ژاکوب، رئيس فستيوال کن در محل حاضر شد و توضيح داد که اگر چيزی نمی گويد به اين معنا نيست که مسئولان کن هيچ فعاليتی برای آزادی جعفر پناهی انجام نمی دهند.

پس از او، عباس بختياری آخرين بيانيه جعفر پناهی را که توسط همسرش مخابره شده قرائت نمود. بيانيه ای که با اين جمله تلخ پايان می يافت: "من ميخواهم جسدم به خانواده ام تحويل داده شود تا درهر کجا که ميخواهند دفنش کنند".

سپس هر يک از شرکت کنندگان در ميز گرد موضع خود را در ارتباط با دستگيری و اعتصاب غذای خشک جعفر پناهی تشريح کردند.

از جمله بهمن قبادی جمله آخر بيانيه جعفر پناهی را خطرناک توصيف کرد و از او خواست که دست از اعتصاب غذا بردارذ.

گذشته از اين رويداد، از ميان فيلم های نمايش داده شده در روز چهارشنبه بايد به فيلم "شادی من" اشاره کرد که اولين فيلم اوکرائينی حاضر در بخش مسابقۀ فستيوال است.

اين فيلم که ساخته "سرگئی لوتس نيتسا" است، بر خلاف عنوانش تنها از سياهی ها و تباهی های جامعه اوکرائين در پی فروپاشی شوروی سابق صحبت می کند و از ورای سفر يک راننده کاميون، تماشاگر را به اعماق فجايع اين جامعه فرو می برد. اين فيلم، آيندۀ کشورهای اقمار شوروی سابق را با نگرانی مطرح می کند.

فيلم ديگر،به نام "شعر" ساخته "لی چانگ دونگ" کارگردان کره ای بود که زندگی زن مسنی را به تصوير می کشد که از نوه اش نگهداری می کند، به کلاس "شعر" می رود و در اين بين در می يابد که دچار بيماری آلزايمر شده...

اين فيلم آرام، که باز هم مثل فيلم ديگر اين سينما گر، "نور خورشيد مخفيانه"، به از دست دادن فرزند اشاره می کند، چندان علاقه ای را بر نمی انگيزد.