صدا و سیما و تحویل غریبانه سال ۱۳۸۸، عصرایران

لحظه تحویل سال ، برای ایرانیان ، لحظه ای به یاد ماندنی است و از این رو ، ایرانی ها ، از قدیم الایام در این لحظه زیبا ، که سال کهنه به تاریخ می پیوندد و سال نو آغاز می شود ، بهترین لباس هایشان را می پوشند ، بر سر سفره های هفت سین می نشینند ، قرآن و دعا می خوانند و آرزوهای خود را زیر لب تکرار می کنند و از خدا برای رسیدن به آنها کمک می خواهند.

لحظه تحویل سال ، در سنت ایرانی ، لحظه ای است که در آن نباید کینه و کدورت راه یابد و ازاین رو ، بسیاری ، قبل از نو شدن سال ، با آنان که گسسته اند ، "آشتی کنان" به پا می دارند و با لبخند و مهربانی بر سر هفت سین می نشینند زیرا بر این باورند که لحظه تحویل را به هر حالی که باشند ، تا آخر سال نیز همان حال ، غالب خواهد بود.

کوچکترها ، بعد از لحظه تحویل سال ،به دست بوس بزرگترها می روند و پدرها و مادرها و پدربزرگ ها و مادر بزرگها ، عیدی های آنان را نگه می دارند تا سال ، تحویل شود و آنگاه عیدی دهند و شادی را به کوچکترها هدیه کنند.
نظر به چنین جایگاهی برای تحویل سال - که هر سال فقط یک لحظه است - آیین های خاصی برای آن ، درگذر زمان مرسوم شده است ، از جمله نشسن بر سر سفره هفت سین ، دعا کردن ، به سبزه و آب و مصحف نگریستن و سرانجام منتظر شنیدن صدای توپ تحویل سال که خبر از آمدن بهار می دهد و نیز ساز و دهل مخصوصی که رسم شده در آغاز سال نواخته می شود و البته خواندن دعای تحویل سال: یا مقلب القلوب... .

صدا و سیما نیز همواره در شکل حداقلی خود با این آیین ها همراه بوده و همه ما به خاطر داریم که هر ساله ، تلویزیون ( و پیشترها رادیو ) همراه همیشگی ایرانیان در لحظه تحویل سال بوده است به گونه ای که ازچند دقیقه مانده به تحویل سال ، اعلام می شد که مثلاً 5 دقیقه مانده به تحویل و دقیقه مانده و .... و یادش به خیر که چقدر با هیجان و گاه هول هولکی ، خودمان را آماده تحویل سال می کردیم تا مبادا آن لحظه برسد و ما هنوز لباس نوهایمان را نپوشیده باشیم یا موهایمان را شانه نزده باشیم و .... تا آن که صدای تیک تیک عقربه ثانیه شمار از یک دقیقه مانده به تحویل پخش می شد و در نهایت ،صدای توپ تحویل سال پخش می شد و موسیقی تحویل سال و دعای "یا مقلب القلوب..." و به این ترتیب ، سال را با چه حلاوتی با تلویزیون تحویل می کردیم.

امسال اما ، از این حال و هواها در رسانه ملی خبری نبود و خیلی از ایرانی ها ، متوجه نشدند که سال ، کی تحویل شد و توپ تحویل را کی "در کردند" و ... انگار نه انگار که سالی رفت و سالی آمد.

آیین تحویل سال در رسانه ملی ، امسال ، اصلاً ملی نبود و این در حالی است که نوروز ، تقریباً تنها یادگار بازمانده ایرانیان از میان آیین های کهن ملی است و صد البته ارج نهادنش نیز یک وظیفه ملی است.

متاسفانه در سال های اخیر ، برخی افراد و صاحبان تریبون ، دررویکردی خطا آلود ، کوشیده اند نوروز را بی مقدار جلوه دهند و حتی آن را در مقام مقایسه با اعیاد دینی و مذهبی قرار دهند بی ارج نامندش! و این در حالی است که برای ایرانیان ، هم دین و مذهب شان ، محترم و عزیز است - بدان اندازه که در این راه ، حتی جان نیز می دهند - و هم آیین های ملی و میراث تاریخی و تمدنی شان ارجمند و ستودنی.

فرهنگ ایران و ایرانیان ، چنان ظرفیت بزرگی دارد که می تواند جامع همه نیکی ها و خوبی های روزگار باشد: از دینی که از طرف پروردگار بر محمد امین (ص) نازل شده ، تا رسم ها و آموزه های کهن ایرانی و تا دستاوردهای جدید علمی؛ همه و همه را می پذیرد و گرامی می دارد و آن کس که بکوشد دین شان را تحقیر کند یا آیین هایشان را بی مقدار شمارد یا علم شان را ندیده بگیرد ، قطعاً از سوی ایرانی ها ، دوست داشته نمی شود.
لذا هر کس که به عنوان مثال ، بر عاشورا و غدیر بتازد یا نوروز را بکوبد یا دستاوردهای دانشمندان معاصرایرانی را انکار و تحقیر نماید ، نمی تواند از ملت ایران انتظار دوستی و ارجمندی داشته باشد.

صدا و سیما نیز ، بهتر است خطای نوروزی خود را اصلاح کند و به جای بی توجهی به توجهات ملی ایرانیان، با آنان همراهی کند و همچنان نوروز و تحویل سال را گرامی بدارد و به آیین های ایرانی احترام بگذارد و الا عنوان "رسانه ملی" هرگز شایسته رسانه ای نخواهند بود که به آیین های ملی بی احترامی می کند.