بیانیه فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران در باره وضعیت زندانیان عقیدتی بیمار

بيانيه مشترک عمومی
ايران

مقررات سازمان ملل درمان پزشکی مناسب زندانيان عقيدتی را الزامی می سازند

۲۶ آبان ۱۳۹۰: چندين زندانی عقيدتی در ايران نيازمند امکانات درمان پزشکی مناسب هستند که در زندان های مختلف وجود ندارد. اما حکومت ايران از شرايط بد جسمانی آنها برای فشار بيشتر و وادار کردن آنها به اعتراف ساختگی يا طرح اتهام های تازه و افزايش حکم زندان آنها استفاده می کند.
عبدالکريم لاهيجی، نايب رييس فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر و رئيس جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران، امروز گفت: «ماده (۲)۲۲ اصول استاندارد حداقل برای رفتار با زندانيان که در تاريخ ۱۳ مه ۱۹۷۷ در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل تصويب شد مقرر می دارد که زندانيان بيمار نيازمند به درمان تخصصی بايد به موسسه های تخصصی يا بيمارستان های غيرنظامی منتقل شوند. با وجود اين، حکومت جمهوری اسلامی پيوسته از رعايت حق زندانيان عقيدتی به دسترسی به درمان مناسب و منظم پزشکی سر باز زده است. اين رفتار در تناسب با انکار تمام حقوق ديگر زندانيان سياسی و انجام انواع شکنجه، مجازات های غيرانسانی و بدرفتارهايی ديگر عليه آنهاست.»

موارد مشخص

زندانيان عقيدتی زير بعضی از زندانيانی هستند که در حال حاضر به شدت به درمان نياز دارند، اما حکومت آنها را از حق درمان پزشکی در بيرون از زندان محروم کرده است.
حسين رونقی ملکی يک وبلاگ نگار و کارشناس کامپيوتر است. او که گويا چند روز پيش دچار خونريزی کليه شده بود، در تاريخ ۲۵ آبان ۱۳۹۰ برای معاينه به بيمارستان منتقل شد ولی او را پس از چند ساعت به زندان اوين بازگرداندند. او از ارديبهشت ۱۳۹۰ تاکنون چهار بار تحت عمل کليه قرار گرفته است. مقامات حکومتی بدون اين که اجازه دهند او از زمان سه ماهه لازم برای معالجه بهره مند شود، هر بار او را بلافاصله به زندان بازگردانده اند. آخرين عمل جراحی بر روی او در اوايل آبان انجام شد، ولی او در روز ۹ آبان به زندان بازگشت. برخلاف نظريه پزشکان متخصص که معت قدند او بايد تحت درمان مناسب قرار بگيرد، مقامات حکومتی گويا شرط اين کار را اعتراف ساختگی به جرم در برابر دوربين تلويزيون قرار داده اند. رونقی ملکی در ۲۲ آذر ۱۳۸۸ دستگير شد، تحت شکنجه های مختلف جسمانی و روانی قرار گرفت و ۱۳ ماه در بازداشتگاه سپاه پاسداران در بازداشت انفرادی ماند. در نتيجه، هر دو کليه او عفونی شد و يکی از کليه ها ۸۰% و کليه ديگر ۲۰% آسيب ديد. او بعدا به اتهام عضويت در گروه اينترنتی ايران پروکسی، تبليغ عليه نظام، توهين به مقام رهبری و رييس جمهور به ۱۵ سال زندان محکوم شد.
ابوالفضل قديانی، فعال سياسی، که اخيرا تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت، در زندان اوين در شرايط بدی به سر می برد و در خطر سکته قلبی است. او حکم يک سال زندان خود را می گذراند و بايد در اوايل آذر ۱۳۹۰ آزاد شود، اما مقامات حکومتی اتهام های تازه ای را به او تفهيم کرده اند که می تواند به حکم زندان ديگری منجر شود.
معصوم فرديس، فعال سياسی، دچار آسيب نخاعی و نيازمند عمل جراحی است. بنا به گزارش ها او که در زندان اوين به سر می برد قادر به راه رفتن نيست. آقای فرديس به ۶ سال زندان محکوم شده و گرچه دادگاه تجديد نظر حکم او را نقض کرده، هنوز در زندان مانده است.
مهدی محموديان، روزنامه نگار، در اوايل آبان ماه اجازه عمل جراحی بر روی ريه هايش را يافت. ريه های او که پس از بازداشت در اثر شکنجه آسيب ديده اند به علت ۷ ماه تاخير مقامات حکومتی در صدور اجازه درمان بخشی از کارکرد خود را از دست داده اند. آقای محموديان افشاگر فجايع بازداشتگاه کهريزک بود که چند تن از معترضان در تابستان ۱۳۸۸در آنجا درگذشتند. او در ۲۵ شهريور ۱۳۸۸ بازداشت و به ۵ سال زندان محکوم شد و در زندان دورافتاده رجايی شهر به سر می برد. او در ارديبهشت ۱۳۹۰ نامه ای سرگشاده به مقام رهبری نوشت که در آن رواج تجاوز و مواد مخدر را در ميان زندانيان عادی و استفاده گسترده شکنجه و رفتار غيرانسانی عليه زندانيان سياسی را افشا کرد و به مدت ۱۰ روز به سلول انفرادی افتاد.
محمد صديق کبودوند در آذر ۱۳۸۷ دچار سکته قلبی و در ارديبهشت ۱۳۸۷ و تير و آبان ۱۳۸۹ سه بار دچار حمله مغزی شد. او از ناراحتی های مربوط به پروستات و کليه و نيز سرگيجه و بيهوشی نيز در رنج بوده است. در خرداد ۱۳۹۰، يک پزشک مستقل توصيه کرد که او تحت عمل جراحی پروستات و قلب قرار بگيرد. مقامات حکومتی او را از امکان درمان پزشکی مناسب محروم کرده اند. آقای کبودوند از ۱۰ تير ۱۳۸۶ به اتهام اقدام عليه امنيت ملی از طريق تشکيل سازمان حقوق بشر کردستان حکم ۵/۱۰ سال زندان خود را می گذراند. او روزنامه نگار و موسس و رييس سازمان حقوق بشر کردستان و گيرنده جايزه هلمن ـ همتِ ديده بان حقوق بشر در سال ۲۰۰۹ است.
عيسی سحرخيز، روزنامه نگار، در تاريخ ۱۶ تير ۱۳۸۸ بازداشت شد و به اتهام توهين به رهبری و تبليغ عليه نظام حکم سه سال زندان خود را در زندان دورافتاده رجايی شهر می گذراند. دنده های او در زمان دستگيری شکست. در اواخر آبان ۱۳۸۹، پس از خونريزی داخلی، يک تيم پزشکی از بيرون زندان در بهداری زندان او را مورد عمل جراحی قرار داد.
کيوان صميمی بهبهانی، روزنامه نگار باسابقه و مدافع حقوق بشر که در ۲۳ خرداد ۱۳۸۸ بازداشت شد دچار بيماری خطرناک کبدی است. او به اتهام تبليغ عليه نظام، اجتماع و تبانی برای اختلال در امنيت ملی، شرکت در تظاهرات و صدور اعلاميه در نفی سلامت انتخابات حکم شش سال زندان خود را در در زندان دورافتاده رجايی شهر می گذراند و به مدت ۱۵ سال از فعاليت حرفه ای محروم شده است.
آيت الله محمد حسين کاظمينی بروجردی، رهبر مذهبی که معتقد به جدايی دين از سياست است، از مرداد ۱۳۸۶ حکم ۱۱ سال زندان خود را می گذراند و گويا دچار بيماری پارکينسون، ديابت، فشار خون بالا و مشکلات قلبی و کليه و کاهش بينايی يکی از چشمان خود است.
بعضی از زندانيان ديگر که بنا به گزارش های قبلی نياز به درمان پزشکی مناسب دارند از اين جمله هستند:
- سعيد متين پور، فعال فرهنگی آذری ايرانی و روزنامه نگار؛ ۸ سال از سال ۱۳۸۶ حکم ۸ سال زندان را می گذراند و از دی ۱۳۸۹ دچار عفونت ريه است.
- زهرا جباری، معترض خيابانی، از آذر ۱۳۸۸ حکم ۴ سال زندان را می گذراند و دچار بيماری رماتيسم قلبی است.
- احمد زيدآبادی، روزنامه نگار، از خرداد ۱۳۸۸ حکم ۶ سال زندان را می گذراند و دچار کاهش شديد وزن به دلايل ناروشن است.
- حشمت الله طبرزدی، فعال سياسی، از آذر ۱۳۸۸ حکم ۸ سال زندان را می گذراند و دچار مشکلات قلبی و فشار خون بالا است.
- مجيد دری، فعال دانشجويی، از تير ۱۳۸۸ حکم ۶ سال زندان در تبعيد را در زندان بهبهان در جنوب کشور می گذراند و دچار ميگرن است و چند بار در اثر آن بيهوش شده است.
- کورش کوهکن، فعال سياسی، از دی ۱۳۸۸ حکم ۵/۳ سال زندان را می گذراند. او به علت پارگی مينسک زانو که در دوره بازجويی ايجاد شده بود تحت عمل جراحی قرار گرفته است اما محل جراحی بعدا عفونی شده و خطر قطع پا او را تهديد می کند.
- عبدالله مومنی، فعال سياسی، از خرداد ۱۳۸۸ حکم ۴ سال و ۱۱ ماه زندان را می گذراند و دچار مشکلات کليوی و بيماری پوستی است.
در چند سال گذشته، حداقل ۱۹ زندانی عقيدتی در شرايط مشکوک جان خود را در زندان و از جمله در بهداری زندان يا به خاطر تاخير در انتقال به بيمارستان در بيرون از زندان از دست داده اند. بعضی از اين عده از اين جمله هستند: اکبر محمدی (۱۳۸۵)، ولی الله فيض مهدوی (۱۳۸۵)، امير حسين حشمت ساران (۱۳۸۸)، اميدرضا ميرصيافی (۱۳۸۸) و هدی صابر (۱۳۹۰).
تماس با فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر:
Press contact (FIDH): Arthur Manet; Karine Appy +۳۳ ۶ ۷۲ ۲۸ ۴۲ ۹۴ / +۳۳ ۱ ۴۳ ۵۵ ۹۰ ۱۹
Twitter: @fidh_ngo
تماس با جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران: lddhi(at)fidh.net
------------------------------
صفحه ايران در وبگاه فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر (به فارسی و انگليسی):
http://www.fidh.org/-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%D9%89-
http://www.fidh.org/-Iran,228-