حضور قدرتمند فعالان دانشجویی در اجلاس شورای حقوق بشر - جمهوری اسلامی با همه لشگرکشی اش به ژنو به بن بست رسید

کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران - اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل امسال با حضور برخی از افراد سرشناس جنبش دانشجویی، زندانیان سیاسی و دانشجویان اخراج شده ویا محروم از تحصیل، که روایت هیات رسمی دولتی و سازمان های غیردولتی هوادار دولت را که در اجلاس حضور داشتند به سختی به چالش کشیدند، چهره بسیار متفاوتی با دوره های گذشته داشت.

هیات دولتی ایران – والبته همرهان غیردولتی شان - که همه اهتمام خود را برای سرپوش گذاشتن بر نقض گسترده حقوق بشر در ایران گذاشته است، درجریان اجلاس چهار هفته ای، بارها توسط گروه های مختلفی که طی دو ماه گذشته به ژنو سفر کردند تا تصویری دقیق از آنچه طی نزدیک به دوسال پس از انتخابات و پیش از آن رخ داده را نمایش دهند، به چالش کشیده شد.

پویان محمودیان، فعال سابق دانشجویی که در کنکور کارشناسی ارشد سال ۸۷ با کسب رتبه ۶ اجازه ورود به دانشگاه را نیافت به کمپین بین المللی حقوق بشردر ایران گفت: « متاسفانه من از تحصیل محروم و ستاره دار شدم. و دلیلش این بود که وزارت اطلاعات صلاحیت من را برای درس خواندن تایید نکرد.»

او درخصوص حضور خود در محل اجلاس به کمپین گفت: « به همراه دانشجویان دیگر ایرانی که مجبور به ترک ایران شدند به سازمان ملل آمدیم تا سعی کنیم با دیپلمات های کشورهای مختلف و فعالان سازمان های غیردولتی در اینجا صحبت کنیم تا آنها از نقض حقوق بشر در ایران آگاه شوند. از آنجایی که من و بقیه دانشجویان ایرانی اینجا قربانی های نقض حقوق بشر در ایران هستیم دیپلمات ها و فعالان حقوق بشر اعتماد بیشتری به ما پیدا می کنند تا برای فشار وارد کردن به جمهوری اسلامی ترغیب شوند.»

آقای محمودیان درخصوص سازمان های غیردولتی همراه دولت که به دفاع از کارنامه حقوق بشر کشور د رطی سالهای گذشته می پردازند گفت: «من و بقیه دانشجویانی که اینجا هستند داخل ایران فعالیت حقوق بشر بودیم و جالب این است که اصلا اسم این ها که به عنوان فعالان حقوق بشر به اینجا آمده اند و سازمان های که نامشان را می برند را نشنیده بودیم. و وقتی با اینها حرف می زنیم مشخص است که تمام سعی شان این است تا از رفتار حکومت ایران دفاع کنند و گاها وقتی در مورد نقض های حقوق بشر که در قبال ما در ایران اتفاق افتاده است می شنوند، می گویند که به ما این موارد اعلام نشده بود وگرنه اقدام می کردیم. اما درنهایت به این سوال پاسخ نمی دهند که اگر شما به عنوان فعال حقوق بشر کار می کنید نتایج کارتان چه بوده است و چرا تا کنون که کسانی که در موردشان حقوق بشر نقض شده است امکان تماس با شما و سازمان هایتان را پیدا نکرده اند.»

این دانشجوی محروم از تحصیل درخصوص حضور فعال قربانیان نقض حقوق بشر در جهت اگاهی رسانی در محافل بین المللی گفت: « فعالان دانشجویی و مدنی که تازه از ایران خارج شده اند حضورشان در چنین مجامعی باعث می شود تا یک دیده بهتری پیدا کنند که چطور با مناسبت های خاص بین المللی در عرصه حقوق بشر ارتباط برقرار کنند و از سوی دیگر سازمان های غیردولتی کشورهای دیگر با کسانی که تازه از ایران خارج شده اند می توانند بیشتر در خصوص گزارش هایشان اعتماد کنند و راحتر برخورد می کنند.»

‎مرتضی اصلاحچی عضو سابق دفتر تحکیم وحدت و دبیر انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی که در طول دوران دانشجویی دو بار زندانی شده و دو سال هم حکم زندان دارد درحاشیه اجلاس و در نشست های جانبی همراه با دیگر فعالان حاضر برای آگاهی رسانی در خصوص واقعیات نقض حقوق بشر درکنار دیگر دوستانش فعال بوده است نیز به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: « همیشه فعالیت های که برای اطلاع رسانی و نقض حقوق بشر در ایران توسط جمهوری اسلامی انجام می شد توسط کسانی انجام می گرفت که سال ها از ایران دور بودند و علیرغم تلاششان به دلیل همین دور بودنشان نمی توانستند فضای واقعی از ایران را نشان دهند. اما ما اکثرا بچه های هستیم که پس از انتخابات ۸۸ به دلیل فضای که در ایران به وجود آمده بود مجبور به ترک کشور شدیم بنابراین ما فضای واقعی سال های اخیر کشور را تجربه کرده ایم و اکثرا زندان رفته ایم. در این نشست وقتی ما با سنت دیپلمات های جمهوری اسلامی که می خواستند از جواب دادن به وضع موجود طفره بروند مواجه شدیم شروع به بحث کردن کردیم. چون ما خودمان به صورت عینی شرایط ایران را تجربه کردیم و می دانستیم که آن چه آنها می گویند فقط طفره رفتن از واقعیت است. نمونه اش را نشستی که توسط سازمان غیر دولتی وابسته به جمهوری اسلامی ایران برگزار شده بود دیدیم که هر چقدر تلاش کردند تا فضا را منحرف کنند نشد و شاهد بودیم که یکی از سخنران های (خارجی) که جمهوری اسلامی دعوت کرده بود در برنامه ای که مدیرش فردی دولتی بود، به صراحت اعلام کرد که مخالف جمهوری اسلامی و طرفدار جنبش سبز است. این اتفاق شکستی برای جمهوری اسلامی و موفقیتی برای جنبش سبز در اجلاس سازمان ملل به حساب می آید.»

آقای اصلاحچی نیز با اشاره به سازمان های غیردولتی همراه هیات دولتی که تلاش زیادی برای سرپوش گذاشتن به موارد نقض حقوق بشر و تکرار روایت هیات دولتی داشتند به کمپین گفت: « جمهوری اسلامی تعداد زیادی از افراد را به عنوان فعالان حقوق بشر و فعالان حقوق زنان ایرانی را به این نشست آورده بود ولی دیدیم که آنها هیچ کارکردی در این نشست نداشتند.آنها چه صادقانه جمهوری اسلامی را باور داشته باشند و یا چه به لحاظ مادی تامین شده باشند و در این نشست ها آمده باشند اما دیدیم چیزهای که مطرح می کردند واقعی نبود.جمهوری اسلامی تعداد زیای را به عنوان فعالان حقوق مدنی آورده بود که اکثر آنها نمی توانستند انگلیسی حرف بزنند. من نمی دانم کسانی که خود را فعال حقوق مدنی و جز قشر نخبه می دانند و به عنوان هیات دپیلماتیک در سازما ن ملل می نشیند چطور نمی توانند انگلیسی حرف بزنند. از همین یک مورد می شود فهمید که این ها از چه طیفی هستند. همچنین دیدیم که در مواجه با ما مراقب بودند، بعضا در حاشیه نشست ها با مسن های ایرانی حرف می زدند اما تا با ما جوان ها روبه رو می شدند پا پس می کشیدند و سریع از بحث خارج می شدند چون می دانستند که ما تازه از کشور خارج شدیم و شرایط اخیر را تجربه کردیم.»

وی در خصوص تلاش گسترده هیات ایرانی برای ارائه تصویری ایده ال از وضعیت آزادی بیان و احترام به حقوق مدنی سیاسی افراد در داخل کشور در اجلاسی از این دست به کمپین گفت: «من فکر می کنم که اینگونه تلاش های جمهوری اسلامی فاید ه ندارد چون الان اینقدر فضای داخل ایران شفاف شده است که دیگر نمی توانند به هیچ عنوان بر اتفاق ها سرپوش بگذارند. دیگر این نمایش ها که ۷۰،۶۰ نفر را به عنوان فعالان حقوق بشر ایرانی بیاورند و یا زنانی را به عنوان فعال حقوق بشر بیاورند و یا خانمی که خودش را کرد سنی معرفی کند و بگوید که کردها و اقلیت های دینی حقشان در ایران زائل نمی شود… در اجلاس شاهد بودیم که حتی جامعه جهانی نیز دیگر این ها را باور نمی کند. در حاشیه نشست وقتی با بعضی افراد از کشورهای مختلف صحبت می کردیم، می گفتند که این حرف ها جعلی است و باور نمی کردند. آنها کاملا آگاه بودند.»

مرتضی اصلاحچی در پایان عملکرد دولت ایران را در اجلاس حقوق بشر چنین ارزیابی کرد: «جمهوری اسلامی تمام تلاش هایش به بن بست خورد، با لشکرکشی به ژنو و با صرف هزینه ی زیاد خواست افکار عمومی را تحت تاثیر قرار بدهد اما بقیه کاملا آگاه هستند چون دیگر همه چیز در داخل ایران شفاف است و همه می دانند مردم ایران چگونه فکر می کنند و چه می خواهند و جمهوری اسلامی چه موقعیتی در داخل و خارج از ایران دارد. همه چیز مشخص است.»