گفتگويى با خانم پريسا درباره كنسرتش با گروه دستان در فيلارمونى كلن، صداي آلمان

به دعوت فیلارمونی شهر کلن، كه از مجهزترین تالارهايى کنسرت در اروپا برخوردار است، گروه «دستان» به اجرای چند قطعه‌ی موسیقی آوازی و سازی ایران پرداخت. در این برنامه همچون گذشته هنرمندان پریسا، حمید متبسم، حسین بهروزی‌نیا، سعید فرج پوری، پژمان حدادی و بهنام سامانی شرکت داشتند. در پایان این کنسرت فرصتى دست داد تا صداى آلمان با خواننده گروه «دستان»، خانم «پریسا» به گفتگو بنشيند.

مصاحبه گر: شهرام ميريان

صداى آلمان: خانم پریسا، شما برای اولین بار در فیلارمونی شهر کلن همراه با گروه «دستان»، بارى ديگر هم درخشیدید و کارهای بسیار ارزنده‌ای را ارائه کردید که بسیار مورد توجه قرار گرفت. این برنامه ضبط شد و بزودی از شبکه‌ی سراسری رادیو منطقه‌ی غرب آلمان هم پخش خواهد شد. اصولا جا و مکان برای ارائه یک اثر هنری برای شما از اهمیت بالایی برخوردار است؟

پریسا: اینکه کسی که برای موسیقی ایرانی برنامه گزاری می‌کند در چه محلی آن را ترتیب می‌دهد، از این نظر البته اهمیت دارد که این محل چقدر اعتبار فرهنگی در شهری یا کشوری داشته باشد، و این ارزشی ست که آنها به اینصورت برای موسیقی یک مملکتی قائل می‌شوند. پس از این نظر حائز اهمیت است که انسان کجا این برنامه را اجرا بکند و شنوندگان در چه سطحی از آگاهی باشند و بدانند که آمده‌اند چه نوع موسیقی‌ای را بشنوند. بهرحال خیلی اهمیت دارد. اما شخصا برای من از نظر نوع اجرا تفاوتی نمی‌کند که در فیلارمونی باشد یا سالنی کوچکتر و یا چه شنونده‌ای در هر صورت باشد. به این دلیل که موسیقی برای من، همانگونه که همیشه گفته‌ام، ارزش خیلی بالایی دارد. حالا شنونده‌ها آیا آن درک را داشته باشند یا نداشته باشند و یا محل چه جور محلی باشد، جمعیت زیاد باشد یا نباشد، و دوستان ما هم در گروه «دستان» همیشه شاهد بوده‌اند که تاثیری در نحوه‌ی اجرا و کیفیت آن برنامه برای من نداشته و ندارد.

صداى آلمان: خانم پریسا، نقش شما در گروه «دستان»، که البته همه می‌دانند شما خواننده‌ی بسیار خوبی هستید و همه شما را می‌شناسند، آیا غیر از خوانندگی نقش دیگری هم شما در این گروه دارید؟

پریسا: من اصلا قبل از اینکه بعنوان خواننده خودم را در این گروه احساس کنم، اینکه خواننده‌ای هستم و کاری انجام می‌دهم، بیشتر احساس دوستی و محبت نسبت به این افراد دارم و یک ارتباط قلبی عمیق، یک همکاری عمیق در شرایطی که آنها هم بهرحال در مملکت خودشان نمی‌توانند کار بکنند و به دلایل زیادی در خارج از کشور محکوم و مجبور هستند که کار بکنند، ما همه درد هم را می‌فهمیم و حرف هم را می‌فهمیم.

صداى آلمان: چون شما لابه‌لای تصنیف‌ها آواز هم می‌خوانید و این کلام و آواز شعرهایی ست، همانطور که اشاره کردید، اول باید به دل خودتان بنشیند و بعد این را تحویل مخاطبان بدهید،‌ خودتان این کلام را انتخاب می‌کنید؟

پریسا: مسلم است. من یاد ندارم تا بحال کسی کلام را برای من انتخاب کرده باشد. از جوانی هم، حتا با اینکه هنوز خیلی درک عمیقی از شعر نداشتم، همیشه یادم است که نسبت به انتخاب شعر وسواس عجیبی داشتم و اشعار را، بخصوص اشعار آواز را همیشه خودم انتخاب کردم و هنوز هم همین کار را می‌کنم. تصانیفی که هنرمندان عزیز می‌سازند خیلی مهم است که قبل‌اش با هم یک اشتراک فکری داشته باشیم و اینکه آیا آن شعر را من می‌پسندم یا نه، آیا می‌توانم آن را بیان بکنم یا نه! و از این نظر دوستان همیشه این لطف را می‌کنند که می‌پرسند آیا من با این شعر می‌توانم کنار بیایم.