اهالی موسيقی عطا جنگوک را بدرقه کردند، مراسم تشييع پيکر عطا جنگوک نوازنده تار و آهنگساز، مهر

مراسم تشييع پيکر عطا جنگوک نوازنده تار و آهنگساز کشورمان صبح امروز از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا برگزار شد.
به گزارش خبرنگار مهر، اين مراسم از ساعت ۲۰/۹ امروز در محوطه باز مقابل تالار وحدت آغاز شد و جمع کثيری از دوستداران و اهالی موسيقی و همچنين خانواده مرحوم عطا جنگوک ضمن گراميداشت ياد اين موسيقيدان با وی وداع کردند.

حضور بسياری از اهالی شناخته شده جامعه موسيقی در اين مراسم حالب توجه بود ضمن اينکه فضای اندوهناک و تاثيرگذار اين مراسم کم نظير می نمود.

اولين درسم را از عطا جنکوک گرفتم

در ابتدای اين مراسم سيد عباس سجادی ضمن عرض تسليت به حاضران و شرح مختصری در مورد ويژگی های هنری جنگوک از داريوش پيرنياکان دعوت کرد تا به عنوان يکی از دوستان او سخنرانی کند.

پيرنياکان نيز با حالتی بسيارغمناک و اشک ريزان پشت تريبون قرار گرفت و در حالی که هر از چند گاهی صحبت هايش به دليل بغض اش قطع می کردگفت: اين ضايعه برای من آنقدر بزرگ است که نمی توانم خودم را کنترل کنم و از اين بابت از همه شما عزيزان عذر خواهی می کنم. من برای اولين بار عطا را در کلاس درس استاد شهنازی در سال ۵۳ ديدم و از همان زمان رفاقت ما آغاز شد.

اين نوازنده تار در ادامه افزود: جنگوک از شاگردان بسيار خوب استاد شهنازی بود و به ياد دارم که اولين برخورد ما به روز اول حضور من در کلاس درس استاد شهنازی باز می گردد. آن روز کاری برای استاد پيش آمده بود می بايست می رفت. استاد شهنازی در هنگام خروج از کلاس با جمله ای که بارها از او شنيده شده خطاب به جنگوک گفت"باباجون امروز تو به ايشان درس بده تا فردا خودم کلاس را اداره خواهم کرد". به اين ترتيب من اولين درسم را از عطا گرفتم.

داريوش پيرنياکان همچنين تصريح کرد: رفاقت ما از همان روز شروع شد و تا به امروز ادامه داشت. در اين سال ها نيز ما هر چهار شنبه در دفتر کارش با هم ملاقات می کرديم و من اصلا فکر نمی کردم که کمتر از يک هفته بعد از آخرين ديدارمان قرار باشد من در مراسم ختم او سخنرانی کنم.

وی همچنين با اشاره به ويژگی های هنری عطا جنگوک گفت: تا پيش از اينکه عطا به سراغ موسيقی نواحی برود کسی موسيقی نواحی را به آن صورت نمی شناخت. جنگوک با ارائه نگاهی نو به موسيقی نواحی و به خصوص موسيقی بختياری خدمت بزرگی به موسيقی اين مملکت کرد. همچنين در زمينه استفاده از شعر نو در موسيقی ايرانی نيز کارهای با ارزشی انجام داد که از آن جمله می توان به کاری که با همکاری شهرام ناظری انجام داده است اشاره کرد.

بغض آواز علی اکبر شکارچی در فراق عطا جنگوک

در ادامه اين مراسم مجری برنامه از علی اکبر شکارچی دعوت کرد تا به عنوان سخنران بعدی پشت تريبون قرار گيرد. شکارچی نيز در حالی که همانند پيرنياکان از درگذشت دوست ديرين خود آشفته بود گفت: عطا جنکوک بزرگ شده کوير و دشت بود. کويری که در آن با هر بارش، لاله ها و شقايق هايی به سرعت می رويدند و به همان سرعت نيز پژمرده می شوند. جنکوک تعريف می کرد زمانی که سپاهی بود می ديد که مردم همان دشت ها و کوير ها آب بارن را در مکانی جمع می کردند و در حالی که وضعيت خوبی از نظر بهداشتی نداشتند آن آب را می نوشيدند. من مطمئن هستم عطا در آن زمان هرگز آب گوارايی ننوشيد؛ اما ايمان دارم که از موسيقی فرهنگ مردم پاک آن منطقه به زيبايی نوشيده بود.

اين کمانچه نواز افزود: عطا زمانی که به تهران آمد نيز در اولين برخورد خود با موسيقی دستگاهی چنان عاشقانه مشغول به ياد گيری و کار شد که گويی گمشده ای را پس از سال ها يافته است. او سال ها هر بهار چشم به راه بود تا ايل قشقايی از سميرم به لار برود تا از آنها نغمه های موسيقی، درس زندگی و انسانيت را بياموزد.

وی تصريح کرد: انگار همين ديروز بود که با اتفاق ساير دوستان عطا را در راهرو و سر کلاس دانشگاه ديديم و امروز نيز مانند لاله های دشت لار و جهرم و فسا چشم هايش را بر هم گذاشت و از بين ما رفت. می گويند اگر کسی که در حين کار از دنيا برود بزرگوارترين انسان ها است. عطا نيز در حين کار درگذشت. کاری که با صدای با صدای علی رضا شاه محمدی آماده انتشار است و پيرنياکان با گشاده رويی در آن ساز زده است.

شکارچی در پايان صحبت هايش افزود: يادتان باشد هر جا غمی به اين بزرگی هست اميد نيز از در کنار آن جوانه می زند و اين بزرگترين درسی بود که من از عطا جنکوک گرفتم . پس از شما می خواهم که مانند او همواره کار کنيد و تسليم نشويد.

در ادامه علی اکبر شکارچی در حالی که به شدت از درگذشت دوست ديرينش متاثر شده بود آوازی به زبان لری در فراق جنکوک اجرا کرد که سوز صدای اين کمانچه نواز به شدت حاضران را تحت تاثير قرار داد.

هنرمندان از يکديگر غفلت نکنند

داوود گنجه ای نيز به عنوان ديگر سخنران مراسم پشت تريبون قرار گرفت و گفت: افرادی که امروز به اين مراسم آمده اند همه به دليل عشقی که نسبت به يک هنرمند وارسته داشته اند اينجا حاضر هستند و نه به خاطر چيز ديگری و اين موضوع بسيار ارزشمند است. عطا جنکوک به معنای واقعی محجوب و بی ادعا بود و اين برای ما ضايعه بزرگی است.

قائم مقام خانه موسيقی در ادامه افزود: سال ۵۲ سالی بود که تعدادی گل خوشبو مانند مشکاتيان، شکارچی و عطا جنکوک از سراسر کشور راهی مرکز حفظ و اشاعه موسيقی شدند و آنجا را گلستان کردند. از همان سال عطا را می شناسم. اما آنچه امروز برای ما جای افسوس دارد اين است که چرا نبايد هنرمندان در زمان حيات به داد يکديگر برسند و بعضی از خصلت ها مانند حسد ما را از يکديگر جدا می کند. به گمانم اين شايسته نيست که تنها در چنين محفل هايی يکديگر را ملاقات کنيم.

در بخش پايانی مراسم نيز علی رضا شاه محمدی بخشی از آخرين کار عطاالله جنکوک به نام دريچه را که به خوانندگی او انجام شده بود برای حاضران اجرا کرد تا در پايان اين قطعه اهالی موسيقی پيکر جنکوک را به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) تشييع کنند.