دو آمريکايی آزاد شده از زندان اوين: شاهد فریادهای زندانیان در زندان بوده ايم که مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند، کمپين بين المللی حقوق بشر

جاش فتال، شان باوئر وسارا شورد امروز يکشنبه در اولين کنفرانس مطبوعاتی خود درنيويورک به خبرنگاران رسانه های آمريکا گفتند که در طول مدتی که در زندان بوده اند مزه بی رحمی دستگاه قضايی ايران را چشيده اند، در مدت بازداشت بارها به آنها دروغ گفته شده است، از دنيای خارج کاملا منزوی بودند و اينکه بارها صدای فرياد زندانيانی که مورد ضرب و شتم قرارگرفته بودند را شنيده بودند اما کاری نمی توانستند بکنند.

به گزارش خبرنگار در ايران شان بائردربخشی از سخنان خود گفت:‌«شايد شما بپرسيد: حالا که آزاد شديد می توانيد دولت ايران را برای آنچه با شما کرد ببخشيد؟ جواب ما اين است:‌چطور می توانيم دولتی را ببخشيم که به زندانی کردن تعداد بسيار زيادی از افراد بيگناه و زندانيان عقيدتی اقدام می کند و به آن ادامه می دهد؟ اين مردم ايران هستند که فشار سنگين و سخت دولت بی رحمی که هيچ احترامی برای حقوق بشر ندارد را تحمل می کنند. مردمی در ايران هستند که تنها برای شرکت در يک تظاهرات يا نوشتن يک بلاگ طرفدار دموکراسی يا برای عقايد مذهبی زندانی شده اند. روزنامه نگاران پشت ميله های زندان می مانند و مردم بيگناه اعدام می شوند. اگر دولت ايران می خواهد که تصوير خود را در جهان تغيير دهد و فشار بين المللی را کاهش دهد، بايد تمام زندانيان سياسی و زندانيان عقيدتی را آزاد کند. آنها شايسته آزادی داشتن هستند همچنان که ما آن را به دست آورديم.»

نماينده کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران در خصوص صدای فرياد زندانيان وضرب وشتم آنها پرسيد که وی گفت اين صداها تاثير عميقی برآنها گذاشته است. سارا شورد همچنين درجواب اين سوال کمپين که چه کسی شما را دستگير کرده بود گفت که ما تا اخر هم نفهميديم که چه کسی ما را دستگير کرد.» آنها تاکيد کردند اگر آمريکايی نبودند هيچگاه چنين سرانجامی نداشتند. سارا شورد در بخشی ديگری به سوالات کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران به صورت اختصاصی پاسخ داد که به زودی روی وب سايت کمپين قرار خواهد گرفت. جاش فتال و شان بائر امروز صبح (يکشنبه) از عمان به نيويورک رسيدند. در محل کنفرانس دهها دوربين تلويزويونی و نمايندگان روزنامه های آمريکا حضور داشتند.

جاش فتال در سخنان خود گفت: « بعد از ۷۸۱ روز شان و من دوباره مردانی آزاد هستيم. چهار شنبه گذشته وقتی که ورزش روزانه مان را در زندان اوين تمام کرده بوديم چيزی کاملا غير منتظره اتفاق افتاد. در هر روز ديگری ما بعد از تمرين روزانه بايد چشم بند می زديم و به به سالن هدايت می شديد دتا به سلول ۴ در ۲/۵ دو متری مان برويم. اما آن روز نگهبانان ما را به طبقه پايين بردند. آنها از ما انگشت نگاری کردند و لباس های معمولی مان را به ما برگرداندند. آنها به ما نگفتند چه قراراست به کجا برويم به جای آن آنها ما را به بخش ديگيری از زندان بردند که ما دکتر سالم الاسلامی که نماينده سلطان قابوش پادشان عمان بود رفتيم. اولين چيزی که به ما گفت اين بود: «بگذاريد به خانه برويم»

او همچنين گفت:‌« چيزی که ما دنبال کرديم شگفت انگيزترين تجربه زندگی مان بود. ما در اسارت بوديم بد انزوای تقريبا کامل برای مدت دو سال. اما در چند روز آخر آزادی را تجربه کرديم. » جاش فتال در بخش ديگری ازسخنانش با اينکه بالاخره دولت ايران کاردرست را در مورد اين پرونده انجام داد گفت که دولت ايران نمی تواند برای آزادی ما بخواهد اعتبار(کرديت)‌کامل بگيرد. او گفت که از همان ابتدا دستگير شده اند به خاطراينکه آمريکايی بودند: «سارا ۴۱۰ روز زندانی بود و ما دو نفر ۷۸۱. اين زمان بيشتری از مدت زمانی است که گروگان های امريکايی در سفارت آمريکا در تهران زندانی بودند. » جاش فتال همچنين گفت که صدای فرياد زندانيان ديگر را می شيندند اما نمی توانستند برای آنها کاری کنند. او همچنين گفت که به دروغ به آنها گفته شده بود که خانواده آنها ازنامه نوشتن به آنها دست کشيده اند.
جاش فتال همچنين گفت: « در تمام مدتی که در بازداشت بوديم کلا ۱۵ دقيقه با تلفن با خانواده هايمان صحبت کرديم و يک ملاقات کوتاه با مادرانمان داشتيم. برای اينکه بتوانيم نامه هايی که از طرف عزيزانمان فرستاده می شد مجبور بوديم که اعتصاب غذا کنيم. خيلی از اوقات، در مواردبسيار زيادی، صدای فرياد زندانيان ديگر را می شنيديم که موردضرب و شتم قرار می گرفتند و واقعا کاری برای کمک کردن به آنها نمی توانستيم انجام بدهيم. سلول انفرادی بدترين تجربه زندگی ما بود و کابوسی بود که سارا ۱۴ ماه آن را تحمل کرد. قدرت سارا در آن يک ساعت ملاقات های روزانه به ما اجازه داد که بتوانيم اين وضعيت را تحمل کنيم.»

جاش فتال افزود: « ما در دنيای دروغها و اميدپوچ زندگی کرديم. بازجوها در مورد سفير سوييس در تهران دروغ می گفتند که نمی خواهد ما راببيند. آنها به دروغ به ما گفتند که دادرسی عادلانه نصيبمان خواهد شد وبه وکيل دسترسی خواهيم داشت: وکيل شجاع و استوارمان آقای مسعود شفيعی. وحشتناک تر از همه آنها به ما گفتند که خانواده های از فرستادن نامه به ما خودداری کردند.»

جاش فتال گفت که هرگونه اقدام مثبت بايد مورد توجه قرار گيرد. ما تحسين کرديم تصميم مقامات ايرانی را مبنی براينکه بالاخره تصميم درست را گرفتند در مورد پرونده ما. اما می خواهيم کاملا روشن باشيم که که آنها شايسته اين نيستند که اعتبار کامل را برای اين عمل بگيرند چرا که آنها حق نداشتند و توجيهی نداشتند که اين کار از از همان ابتدا اصلا آغاز کنند( دستگيری).»

بنابرگزارش کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران در اين جلسه شان باوئر نيز با تشکر افراد حاضر گفت: « می خواهم خيلی روشن باشم. اين ( دستگيری) هيچ وقت به خاطر عبور از مرزهای مشخص نشده نبود.. در واقع پرونده های زيادی از ورود غيرقانونی وجود دارد که افراد در مدت خيلی کمی يا کشور را ترک کردند يا اخراج شدند. ما نمی دانيم که آيا از مرز عبور کرديم. ما شايد هيچ وقت نخواهيم دانست. اما حتی اگر ما داخل ايران شده باشيم هيچ وقت آن دليل آن نبود که مسوولان ايرانی ما را برای اين مدت نگهداری کردند. تنها توضيح برای بازداشت بلندمدت ما دشمنی بين دولت ايران و آمريکا در طی ۳۲ سال گذشته است. نکته جالب اين است که جاش و من و سارا مخالف سياست های آمريکا در مورد ايران هستيم که اين دشمنی را ادامه دار می کند. ما به جاسوسی متهم شده بوديم چون آمريکای هستيم. هيچ مدرکی عليه ما هيچ وقت ارائه نشد. اين برای اين است که که هيچ شاهدی وجود نداشت و ما کاملا بی گناه بوديم. دو دادگاهی که در آن شرکت کرديم کاملا دروغی و ساتگی بود. دادگاه ساخته شده بود از دروغ های مسخره که ما را به عنوان بخشی از توطيه آمريکايی اسراييلی معرفی می کرد.»

او همچنين گفت: « سارا وجاش و من مزه بی رحمی دولت ايران را چشيديم. ما در ايزوله کامل از دنيای خارج و‌انچه دوست داشتيم نگهداری شديم و حقوق و آزادی هايمان را از ما گرفتند. » در بخشی ديگری باوئر به شرح آنچه دولت ايران با مردمش می کند و زندانيان ايرانی و خواستار آزادی زندانيان ايرانی شد چنانکه خود آزاد شدند. شان از وکيل خود مسعود شفيعی تمجيد کرد که با اينکه نمی توانسته به راحتی از انها دفاع کند اما تا دقيقه آخر از دفاع خود دست برنداشت و تسليم نشد.

آقای بائر افزود: « در زندان هر گاه که از وضعيت شکايت می کرديم نگهبانان بلافاصله به ما شرايط مشابه در زندان گوانتانامو بی را ياد آوری می کردند. آنها به ما ياداوری می کردند شرايط زندان های سيا را در ديگر نقاط دنيا و شرايط ايرانی ها و ديگرانی را که در زندان های آمريکا شرايط مشابهی دارند. ما اعتقاد نداريم که چنين نقض حقوق بشری از طرف دولت ما توجيه می کند آنچه با ما انجام شده است. نه حتی برای يک لحظه. اگر چه ما اعتقاد داريم که اين اعمال دولت آمريکابرای برخی از دولت ها از جمله دولت ايران بهانه ايجاد می کند که به اين طريق عمل کنند.»

سارا شورد پس از سخنان شان وجاش به همراه خانواده به سوالات پاسخ داد. او گفت که طی مدتی که انجا بودند هر وقت صحبت می کردند در مورد زندانی شدنشان ماموران ايرانی دائما به آنها وضعيت زندانيان در زندان های گونتاناموا و ابوغريب را به آنها يادآوری می کردند: « ما می گفتيم که يکی اشتباه کرد که با اشتباه ديگری کار درست نمی شود. اين درحالی است که من و شان همواره با سياست های آمريکا در زمينه زندانيان و جنگ مخالف بوده ايم.» سارا شورد همچينن گفت در مدتی که زندان بوده اند به صورت گسترده تحت فشارهای روانی بوده اند.»

ويدويوی اين کنفرانس مطبوعاتی را می توانيد تا ساعاتی ديگر روی وب سايت کمپين يا صفحه فيس بوک ما به همراه مصاحبه اختصاصی با سارا شورد ملاحظه کنيد.