اعتقادی به آشتی ندارند، مسعود کردپور

اینها آتش بس را نمی پذیرند زیرا:

- اولن پذیرش آشتی وصلح منافعشان را به خطر می اندازد،
- دومن پذیرش آتش بس مستلزم به رسمیت شناختن پژاک است،
- سومن به معنی بازگشت به شرایط قبل از جنگ و حمله و اصلاح رفتارشان است که اینها اساسن با هرگونه اصلاح مخالفند،
- چهارمن مشکل اساسن مشکل سیاسی نیست بلکه مشکل روانیست.

این جناح حاکم با زمین و زمان مشکل دارند اولن با قانون اساسی چه بخش خوب چه بدش مشکل دارند با اصلاح طلب حکومتی و غیر حکومتیش مشکل دارند و با تمام قدرت میخاهند انها را به محارب تبدیل کنند چنانکه در دو سال اخیر هر چه از دستشان بر امد کردنند.

با بهایی واهل حق و دراویش و روشنفکر و دانشجو و محیط زیست و عید فطر اهل سنت والی اخر مشکل دارند و میخاهند سر بر تنشان نباشد اگر کسی هم گیرشان نیامد با سایه خودشان دعوا دارند و دشمن می
تراشند مثل دعوایشان با جریان انحرافی.

اینها از پژاک بیشتر استفاده ابزاری می کنند برای خلق دشمنی فرضی که گویا میخاهد کشور را تجزیه کند با این عملشان چند پیام دارند اولن نشان دهند که وطنپرستند وبه نیابت ازتمام وطنپرستان با تجزیه طلبان میجنگند دومن به اپوزیسیون سراسری پیام دهند که اگر هوای براندازی ورویا رویی با نظام را در سر دارند باید خودشان را برای جنگ داخلی آماده کنند وما به این سادگی کنار نمیرویم وچشم اندازی مثل سوریه ولیبی در انتظار است فلذا زمانی آتش بس معنی دارد که دیگر گروهی مثل پژاک ویا هیچ اپوزیسیونی وجود نداشته باشد که از رفتارها واخلاق اینها انتقاد کند و هر چه دلشان خاست بکنند.