روزنامه جمهوری اسلامی: سی دی ظهور، نتيجه ترويج هاله نورها است

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود با عنوان«جنگ نرم اين است» نوشت:

*به روش مرسوم در اين سال‌ها، وقتی سی. دی "ظهور بسيار نزديک است" در سطح گسترده توزيع شد و سروصدا به راه انداخت، مخالفت‌ها و انتقادها شروع شد و اظهارنظرها هم بالا گرفت. يکی گفت از مصاديق کذب است، ديگری گفت مستندات آن ضعيف است، سومی گفت با هدف جلب آراء در انتخابات ساخته شده، چهارمی گفت دستگاه قضائی بايد با تهيه کنندگان آن برخورد کند و...

*عده‌ای معتقدند پشت اين ماجرا دست‌های سياسی مرموزی وجود دارند که با سرگرم کردن مردم درصدد تحقق اهداف خود و تأمين منافع باندی و گروهی خود هستند. عده‌ای نيز به همين دليل يا دلايل ديگر، تأکيد می‌کنند اصولاً بايد به چنين پديده‌هائی بی‌اعتنائی کرد و از باب "الباطل يموت بترک ذکره" بهترين راه برای مقابله با اين قبيل اباطيل به فراموشی سپردن آنهاست.

*بطلان اين نظريه را گسترش خرافات و انحرافات در سال‌های اخير،‌که نتيجه بی‌عملی اهل علم و اهل فکر و انجام وظيفه نکردن مسئولان در برابر کج انديشی‌ها و کژراهه هاست به اثبات رسانده است. اينجا جای تمسک به قاعده صحيح "الباطل يموت بترک ذکره" نيست.

*در عصر ما خرافات و انحرافات و خواب و خيال و رمالی و شيطان پرستی و عرفان‌های کاذب و جادو جنبل، از برنامه ريزی، امکانات، سرمايه‌گذاری و حمايت‌های رسانه‌ای برخوردار است و همه کسانی که نظام جمهوری اسلامی و افکار انقلابی و آرمان‌های ناب امام خمينی را مزاحم خود برای استعمار و استثمار و استحمار مردم می‌دانند و ديکتاتوری و خودکامگی و تاخت و تازهای استبدادی خود را در برابر قامت بلند و استوار و بالنده نظام بر آمده از افکار و آرمان‌های امام خمينی در خطر می‌بينند، دست به دست همديگر داده‌اند تا با ترويج اباطيلی که به ذهن شيطانی شان می‌رسد به جنگ اين نظام بيايند و با کنار زدن آن، راه را برای يکه تازی‌های خود هموار نمايند.

*بر آن نيستيم که بگوئيم دست اندرکاران و مباشران صف اول اين جنگ خاموش قصد خيانت دارند و يا مأموران دشمن هستند. چه بسا اينان با نيت پاک و اخلاص کامل وارد اين عرصه می‌شوند و هدفی جز خدمت ندارند، لکن نقش اصلی را ديگران بازی می‌کنند. چرا تعارف کنيم و اين واقعيت تلخ را نيز اضافه نکنيم که ما نيز در اين جنگ نرم و خاموش به دشمنان با سکوت و بی‌تفاوتی و بی‌عملی و حتی احياناً با رضايت خاطرمان کمک کرده ايم؟ وقتی در سال ۱۳۸۴ کتابی با نام "دهه ۸۰ دهه ظهور" در ۳۰۰۰ نسخه به چاپ رسيد و همين مضامين انطباقی سی. دی "ظهور نزديک است" را منتشر کرد، چرا علمای ما سکوت کردند؟ چرا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ما جلوی توزيع آنرا نگرفت و حتی به آن مجوز چاپ داد؟ در اين کتاب، علاوه بر انطباق سيد حسنی و سيد خراسانی و يمانی و سفيانی بر افراد و مسئولين زمان ما، ادعا شده بود که قطعاً در دهه ۸۰ يعنی تا پايان سال ۱۳۸۹ امام زمان عليه السلام ظهور خواهند کرد و اين ادعا به يکی از مراجع محترم تقليد - که دو سال قبل رحلت کردند - با تصريح اسم ايشان نسبت داده شده بود و نه ايشان و نه هيچکس ديگر اين ادعای کذب را تکذيب نکرد!

* در پريشانی افکار منتشر کنندگان اين قبيل مطالب همين بس که در اين کتاب، به جای شاه عبدالله اردنی "صدام" مصداق سفيانی معرفی شده و "بن لادن" نيز چون يمنی الاصل است بر "يمانی" منطبق گرديده است! با اين حساب، تکليف "شعيب بن صالح" هم روشن است. حالا که دهه ۸۰ به پايان رسيده و دهه ۹۰ شروع شده، نويسنده اين کتاب چه جوابی به خوانندگان نوشته‌های خود خواهد داد؟ تکليف اعتقادات مردم چه می‌شود؟

*اگر به مغازه‌ها و پاساژهائی که کتاب‌ها، نوارها، فيلم‌ها و سی. دی‌های مذهبی در آنها به فروش می‌رسد سری بزنيد خواهيد ديد که در اين بازار، حرف اول را مقوله‌ای به نام "کرامات" می‌زند. کرامات زمان ما که در اين کتاب‌ها و فيلم‌ها و نوارها و سی. دی‌ها به مردم عرضه می‌شوند، مجموعه‌ای از خواب و خيال هستند که جز سست کردن پايه‌های اعتقادی مردم هيچ نقش ديگری ندارند. عده‌ای از مداحان جامعه ما هم با همين خواب و خيال‌ها سر مردم را گرم و بازار خود را شلوغ می‌کنند و افراط کاری‌های آنها حتی داد مداحان واقعی و سابقه‌دار را نيز در آورده است.

*آيا انتظار داريم مسجد جمکران را بيش از آنچه هست بزرگ جلوه دهيم و باز هم مردم در برابر کسانی که ادعای امام زمانی می‌کنند مقاومت نمايند؟ راستی ما آيا آنقدر که به ساختمان سازی در جمکران اهميت داده‌ايم برای مبارزه با پيرايه‌هائی که به وجود مقدس امام زمان عليه السلام بسته می‌شود همت گماشته ايم؟!

*تقدس بخشيدن‌ها، مطلق کردن‌ها، هاله نور ترويج کردن‌ها، قهرمان جلوه دادن‌ها، حاشيه امن سازی‌ها و حريم‌های کاذب قائل شدن‌هائی که امروز در جامعه ما بشدت رواج يافته، عامل ديگری است که زمينه را برای پذيرش خرافات و انحرافات فراهم می‌کند. از عده‌ای بله قربان گو که موجوديت خود را در همين کارها جستجو می‌کنند انتظاری غير از اين نيست که تقدس ببخشند و کرامات بسازند و حريم‌های کاذب درست کنند، اما سؤال اينست که چرا به اينان اجازه چنين کارهائی داده می‌شود؟

*جنگ نرم اينست، جنگی که ريشه اعتقادات را می‌زند، مقوله مهم و بزرگ و سرنوشت سازی مانند اعتقاد به وجود مبارک امام زمان عليه السلام را تا اين اندازه کوچک و سست جلوه می‌دهد و راه را برای دشمنان دين باز می‌کند تا به اصول و بنيان‌های اعتقادی ما بتازند. در چنين شرايطی وقتی سی. دی "ظهور بسيار نزديک است" به عنوان يک پديده مشکل ساز در جامعه ما مطرح می‌شود، ما حق نداريم کارگردان آن را سرزنش کنيم، ما بايد خودمان را سرزنش کنيم که اجازه داده‌ايم ريشه‌های پيدايش چنين انحرافاتی در سرزمين وجود اين مردم پا بگيرد. مبارزه با اين سی. دی، مبارزه با معلول است، با علت‌ها بايد مبارزه کرد.