اشغال سفارت آمريکا و گروگانگيری حرکتی خلاف مصالح و منافع ملی ايران، بيانيه جبهه ملی ايران

از وقايعی که در نخستين سالهای بعد از انقلاب ۵۷ درايران رخ داد، اقدام گروهی از دانشجويان که خود را پيرو خط امام ناميدند بود که در روز سيزدهم آبانماه ۱۳۵۸ از در و ديوار سفارت آمريکا به بهانه اينکه آنجا لانه جاسوسی است بالا رفته وآن را اشغال کرده وکارکنانش را به گروکان گرفتند. آنها خواستار استرداد محمدرضاشاه و اموالش به ايران شدند. گروگان گرفتن کادر ديپلماتيک کشورها و يا بازداشت هر ديپلمات خلاف موازين حقوق بين الملل بوده و هست و لذا اين گروگانگيری از سوی بسياری از کشورهای جهان محکوم شد.

ملت ايران و مردم جهان بخوبی به خاطر دارند که هنگاميکه دولت ملی مصدق داشتن رابطه با دولت استعماری انگليس را به مصلحت ايران ندانست به شکلی معقول و مطابق باعرف ديپلوماتيک رسما ازدولت انگليس خواست که سفارت خود را در ايران تعطيل نمايد و يک هفته فرصت داد تا اتباع انگليس با احترام از ايران خارج شوند و دعاوی خودرا عليه انگليس در مجامع ذيصلاح جهانی دنبال نمود و بهمين جهت هيچکس نتوانست به حرکت درست او ايراد و اشکالی وارد نمايد.

آنچه مسلم است آمريکا از آن گروگانگيری که ۴۴۴ روزادامه داشت سود فراوان برد، هيجان عمومی ايجاد شده بين مردم آمريکا بهانه ای شد که آمريکا بار ديگر پس از جنگ ويتنام به سوی سياست تهاجمی برود. ريگان از طرف افراطی ترين جناح حزب جمهوريخواه در انتخابات رياست جمهوری بر دموکرات ها پيروز شد و روزی که رياست جمهوری ريگان آغاز ميشد گروگان ها آزاد شدند. آمريکا منافع ملی ايران را در خليج فارس ناديده گرفت به نحويکه تا امروز سراسر خليج فارس و دريای عمان عرصه حرکت های نيروی دريايی آمريکا و تهديد خاورميانه است. در برابر دولت ايران درصحنه سياسی جهان منزوی گرديد، کليه اعتبارات و ميلياردها دلار وجوه دولت ايران دربانک های آمريکائی و چند کشور ديگر مسدود شد و آمريکا موافقت چندين کشور بزرگ صنعتی جهان را برای محاصره اقتصادی و صنعتی ايران بدست آورد. محاصره ای که درسالهای اخير ماجرای انرژی هسته ای و غنی سازی اورانيوم آن را تشديد کرده است. بالاتر از همه گروگان گيری فرهنگ و تمدن ايرانيان را در انظار جهانيان مخدوش نمود. و پر واضح است که عمل گروگان گيری کارکنان سفارت آمريکا نميتواند در حمله عراق به ايران و تحميل جنگ های هشت ساله با آن همه خسارات مالی و جانی بی تاثير بوده باشد. وقتی گروگان گيری با قرارداد الجزاير به پايان رسيد دولت ايران به خواستهای اعلام شده از سوی گروگان گيرها دست نيافت. هر چند بر قدرت نشستگان گروگان گيری را انقلاب دوم ناميدند و از آن برای سرکوب گروههای دگرانديش سياسی و اجتماعی بهره جستند و فرصتی بدست آوردند تا به ايجاد هماهنگی برای تداوم قدرت خويش نائل آيند.

نزديک به سی ويک سال است که به اين مناسبت حاکميت جشن ها برپا ميسازد در حاليکه اکثر کسانيکه رهبری گروگانگيرها را بعهده داشتند اين اقدام را مغاير با مصالح و منافع ملت ايران دانسته اند و معترفند که ۴۴۴ روز گروگانگيری زيان های جبران ناپذيری برای ملت ايران در بر داشته است . واقعيت ها اينست که دولت ايران اعتماد بسياری ازکشورهای جهان راازدست داد و خسارت های اقتصادی، سياسی، اجتماعی و فرهنگی بسياری برکشور وارد شد. اکنون هم که سی و يک سال ازآن حادثه ميگذرد روابط ايران وآمريکا از نظر سياسی قطع شده است و آمريکا هرروز بر فشارهای سياسی واقتصادی خودمی افزايد. اکنون گروگان گيری مورد تاسف اکثر گروهها و جناح های سياسی کشوراست امازيانهای حاصله ازآن همچنان ادامه دارد. داشتن روش های مسالمت آميز در روابط با کشورهای ديگر با حفظ منافع ملی ايران راه خروج از بن بست انزوای ايران است و حاکميت جمهوری اسلامی نشان داده است که توان گام برداشتن دراين راه را ندارد.

تهران - جبهه ملی ايران
۱۲/۸/۱۳۸۹