پيام کنگره نهم سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران خطاب به مردم ايران

مردم مبارز ايران!
زنان و مردان آزاده !

شرکت کنندگان در کنگره نهم سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران بر ايستادگی شما در مقابل حکومت سرکوب و زور، دروغ و تقلب و شکنجه ارج می گذارند. عزم و اراده شما را در تلاش برای رهائی از جهنمی که جمهوری اسلامی طی سی سال گذشته بر کشور ما حاکم نموده است، می ستايند؛ خود را جزئی از اين اقيانوس بزرگ جنبش آزاديخواهانه شما می دانند؛ موفقيت شما در به کرسی نشاندن خواست ها و اهدافتان را موفقيت خود، و پيروزی شما بر استبداد و بی حقوقی را پيروزی خود دانسته و در آئينه مبارزات امروز شما برای بنيان جامعه ای آزاد و عاری از ستم و سرکوب و بی حقوقی، تحقق آرزوهای ديرين خود را به عينه می بينند.

کشور ما سالی پربار اما دشوار را پشت سرگذاشته است. حوادث بعد از انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ سيمای جامعه ما را دگرگون ساخته اند. قدرت عمل و توانائی های جنبش مدنی مردم در تظاهرات وسيع روزهای بعد از انتخابات و در مقابله با تهاجم نيروهای سرکوب دولتی برای هميشه خواب راحت را از چشم حکومتگران ربوده است. گسترش اعتراضات توده ای عليه جمهوری اسلامی، شکاف حاکميت را عميق تر کرده است. اقدامات جنون آميز سردمداران حکومت در سرکوب اعتراضات آرام مردم، ضرب و شتم آزاديخواهان معترض در خيابان ها، کشتار جوانان، بازداشت های گسترده، محاکمات نمايشی، صدور احکام سنگين و حتی اعدام نيز راه به جائی نبرده است؛ بر دفتر قطور جنايات رژيم زندان و شکنجه جمهوری اسلامی، جنايات زندان کهريزک نيز افزوده شده است. مستبدان حاکم فکر می کردند با مسدود کردن راه حضور شما در خيابان ها، آرامش گورستانی را بر اين مرزو بوم مستولی خواهند کرد، اما آن ها با همه دستگاه عريض و طويل سرکوبشان هم چنان خود را در محاصره شما می بينند؛ شبانه به خانه های فعالان جنبش های مدنی هجوم می برند، هر کس را به بهانه ای بازداشت می کنند؛ زير شکنجه می برند؛ فعالان سياسی را اعدام می کنند، تا بر ترس خود غلبه کنند و تخم ياس و نااميدی را در جامعه بکارند.

مردم آزاده ايران!

جنبش آزاديخواهانه شما در مقابله با دستبرد آشکار به آراء مردم حتی در يک انتخابات غيردمکراتيک و کنترل شده، نمايش همبستگی بزرگ ملی در حراست از حق آحاد مردم در تعيين سرنوشت جامعه و پاسخ دندان شکنی بر حکومت کودتا و استبداد مذهبی در کل آن بود. در اين جنبش بزرگ، همه کسانی که دل در گرو آزادی کشور از يوغ استبداد داشتند، هر کجا که بودند، دست در دست هم به خيابان ها آمدند و در صفوفی ميليونی از حق کسانی که خواهان شمارش آراء خود بودند، دفاع کردند، در عين حال نشان دادند که ديگر تحمل ادامه حکومت استبداد و بی حقوقی را ندارند. خواهان برچيدن بساط ديکتاتوری مذهبی هستند.
طی يک سال گذشته حکومت کودتا با تمام قوا بر آن بوده است که هر گونه امکان تجمع شما مردم را از بين برده و با استقرار نيروهای سرکوب خود در کوچه و خيابان و به صحنه آوردن چماقداران و آدمکشان صدای شما را خفه کند، اما با همه اين تقلا ها هر جا که فرصت يافته ايد، صدای خود را بلند تر کرده و خواستار بر چيدن بساط حکومت زور و سرکوب و کشتار شده ايد. شما طی يک سال گذشته عرصه عمومی جامعه را از انحصار حکومت در آورده ايد. جشن ها و راهپيمائی های نمايشی دولتی را به تسخير خود در آورده ايد. کنترل حکومت بر هر تجمعی را از بين برده و سران حکومت را وادار به تعطيلی مراسم رسمی معمول خود کرده ايد. حضور شما در همه جا به وسعت تمام ايران و در هر نقطه از جهان که ايرانيان حضور دارند، عرصه را بر حکومت جمهوری اسلامی و عاملان آن تنگ تر نموده است. شرکت کنندگان در کنگره بر اراده مصمم شما در مبارزه برای رهائی از يوغ استبداد مذهبی حاکم درود می فرستند.

زنان مبارز ايران!

ما عزم و اراده شما برای درهم شکستن نظام مبتنی بر تبعيض را می ستائيم. تلاش شما برای دستيابی به حقوق برابر با مردان و برچيدن نابرابری بين انسان ها بر اساس جنسيت را، که در جمهوری اسلامی رسميت قانونی يافته است، سرمشقی برای همه جنبش های اجتماعی و راهگشای عموميت يافتن جنبش ضد تبعيض در همه اقشار جامعه ماست. مبارزه برای آزادی پوشش، آزادی انتخاب شغل و راه و روش زندگی و پايان دادن به تبعيضات موجود در نظام جمهوری اسلامی امروز ديگر خواست فقط زنان نيست، در ادامه تلاش های سی سال گذشته، خواست شما می رود به خواست همه مردم ايران تبديل شود. شرکت کنندگان در کنگره همبستگی عميق خود را با مبارزات غرور انگيز شما و پشتيبانی خود را از خواست های به حق شما اعلام می دارند.

کارگران، زحمتکشان،
آموزگاران، استادان دانشگاه ها، دانش آموزان، دانشجويان
روشنفکران، نويسندگان و روزنامه نگاران و هنرمندان....

مبارزات شما در طول سه دهه گذشته برای برخورداری از حق زندگی شايسته و انسانی، برای ازادی های سياسی، صنفی، مدنی و در استيفای حقوق از دست رفته مردم، پژواک وسيعی در جامعه يافته است و در طول يک سال گذشته امکان تبديل شدن به خواست عمومی در يک جنبش فراگير را يافته است. امروز ديگر برخورداری از حق کار و زندگی متناسب با شان انسان، آزادی تشکل، آزادی اعتراض و اعتصاب، آزادی بيان و عقيده، آزادی مطبوعات و اطلاع رسانی، ... فقط خواست گروه کوچکی از مردم نيست، اين خواست ها به خواست هائی همگانی فرا روئيده اند.
شرکت کنندگان در کنگره برای مبارزات کارگران در دفاع از حقوق خود، برای دريافت به موقع دستمزدها، افزايش حقوق متناسب با افزايش هزينه های زندگی و نرخ تورم، برخورداری از حق تشکيل سنديکای مستقل و حق اعتصاب و اعتراض بر شرائط غير انسانی حاکم بر محيط کار و مقابله با اخراج ها ارج گذاشته و پشتيبانی خود را از اين مبارزات اعلام می دارند.
ما هجوم مجدد حکومت جمهوری اسلامی به نظام آموزشی مدارس و دانشگاه ها و نشاندن علوم انسانی بر کرسی اتهام براندازی استبداد، سرکوب اعتراضات معلمان به وضعيت حاکم بر آموزش و پرورش کشور و زندانی کردن و شکنجه آن ها، اخراج و بازنشسته کردن اساتيد دانشگاه ها، بازداشت گسترده فعالان دانشجوئی، اخراج و ستاره دار کردن گسترده دانشجويان معترض را محکوم می کنيم و خواستار گردن نهادن به خواست های معملمان، به رسميت شناختن استقلال دانشگاه، پايان دادن به اخراج اساتيد و بازنشسته کردن اجباری آن ها و آزادی بی قيد و شرط همه دانشجويان بازداشت شده و لغو احکام اخراج و محروميت آنان از تحصيل هستيم.
ما تعطيلی مطبوعات و روزنامه ها، بازداشت خبرنگاران و دست اندرکاران مطبوعات، فيلترينگ سايت ها، تشديد سانسور بر چاپ کتاب، توليد فيلم و هنرهای نمايشی کشور را محکوم می کنيم و خواستار برچيدن بساط سانسور و سرکوب و آزادی روزنامه نگاران و نويسندگان زندانی هستيم و همبستگی خود را با مبارزات حق طلبانه آنان، اعلام می داريم.

فعالان جنبش های ملی ايران

شرکت کنندگان کنگره پشتيبانی خود را از خواست های حق طلبانه و حقوق دمکراتيک مليت های ايرانی و همبستگی خود را با مبارزات آن ها در استيفای اين خواست ها اعلام می دارند. جمهوری اسلامی در طول سی سال گذشته تنها ارمغانی که برای مليت های ساکن ايران داشته است، ادامه و تشديد تبعيضات رژيم گذشته، تحميل جنگ و سرکوب و استقرار ماشين سرکوب جهنمی خود در مناطق ملی بوده است. طی سال های گذشته تشديد سياست سرکوب حکومت همواره از سرکوب در مناطق ملی آغاز شده است. جمهوری اسلامی طی سی سال گذشته فعالان سياسی کرد، بلوچ، عرب و ... به جوخه اعدام سپرده است که آخرين نمونه آن اعدام فرزاد کمانگر معلم آزاده کرد و چهار تن ديگر در زندان اوين بوده است. اين جنايت با واکنش همه ايرانيان مواجه گشت و اعتصاب عمومی مردم کردستان را در پی داشت.
ما پشتيبانی خود را از مبارزات شما برای کسب حقوق ملی خود اعلام می داريم و در مبارزه برای دستيابی به خواست های به حق شما در تمامی عرصه های سياسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی همگام و همراه و در کنار شما هستيم.

پيروان مذاهب و اديان مختلف
شهروندان آزاده ايران

دفاع از آزادی عقيده و اعتقاد يا عدم اعتقاد به دين و مذهب جزو اصول اعتقادی ماست. ما خواستار جدائی دين از حکومت و مخالف رسميت دادن به يک مذهب و غير رسمی نمودن مذاهب ديگر هستيم. احترام به مذهب و عقيده افراد و گروه های اجتماعی جزو برنامه ماست. ما مخالف تبعيضات موجود در جمهوری اسلامی و پيگرد باورمندان به مذاهب ديگر هستيم و خواستار به رسميت شناختن حقوق برابر برای همه شهروندان و احترام به باورهای آن ها، پايان دادن به پيگرد ها و بازداشت ها و محاکمات پيروان اديان و مذاهب ديگر از طرف جمهوری اسلامی به خصوص شهروندان بهائی کشور هستيم که بيش از همه اقليت های مذهبی ديگر مورد ستم، آزار و سرکوب حکومت قرار دارند و از حقوق مسلم شهروندی خود به خاطر اعتقاداتشان محروم هستند.
شرکت کنندگان در کنگره در تلاش رسيدن به جامعه ای هستند که در آن همه از حقوق برابر برخوردارند و هيچ کس به خاطر مذهب، عقيده و يا مرام خود مورد اذيت و آزار قرار نمی گيرد. در مبارزه برای رسيدن به چنين آينده ای دست همه شهروندان آزاده کشور را می فشاريم.

زندانيان سياسی دربند
خانواده های داغدار زندانيان سياسی اعدام شده در زندان های جمهوری اسلامی
باز ماندگان کشتار دسته جمعی زندانيان سياسی در سال ۶۷

شرکت کنندگان در کنگره همبستگی خود را با شما زندانيان سياسی و خانواده هايتان اعلام می دارند. ما پشتيبانی خود را از خواست های زندانيان اعتصابی در زندان اوبن اعلام می داريم و خواستار آزادی بدون قيد و شرط بازداشت شدگان يک ساله اخير و همه زندانيان سياسی هستيم.
ما ياد تمامی جانباختگان راه آزادی و عدالت اجتماعی را گرامی می داريم و هرگز فراموش نمی کنيم چه جان های شيفته ای که در زندان های جمهوری اسلامی بر دار شده اند و يا به جوخه اعدام سپرده شده اند. تنها در سال ۶۷ درعرض مدت کوتاهی هزاران نفر از پر شورترين فرزندان مردم قتل عام شده اند.
شرکت کنندگان در کنگره کشتار هزاران زندانی سياسی در زندان های جمهوری اسلامی را جنايت عليه بشريت می دانند و خواستار بازداشت و محاکمه آمران و عاملان اين کشتار زندانيان سياسی در سال ۶۷ هستند.
ما همدردی و همبستگی خود را با خانواده های داغدار و بازماندگان قرابانيان رژيم شکنجه و کشتار جمهوری اسلامی اعلام می داريم و از اقدامات آن ها در دادخواهی عزيزانشان حمايت می کنيم.

مردم آزاده ايران!

کنگره ما در زمانی برگزار می شود که کشور ما با بحران سياسی و اقتصادی بی سابقه ای مواجه است. از يک سو اقتصاد کشور بر اثر سياست های دولت احمدی نژاد فلج شده است و از سوی ديگر تشديد تحريم های بين المللی عليه جمهوری اسلامی، تصويب قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنيت سازمان ملل متحد، کشور ما را در موقعيت ويژه ای قرار داده است. حکومت جمهوری اسلامی با ادامه سياست های تنش زای خود در عرصه بين المللی بحران بر سر برنامه اتمی را تشديد نموده است، اجماع جديدی عليه خود را دامن زده است و خطر حمله نظامی به کشور را افزايش داده است.
از طرف ديگر، دولت جمهوری اسلامی در فکر حذف يارانه های دولتی از مايحتاج عمومی مردم و توزيع اين يارانه ها در ميان بخش هائی از جامعه و تبديل آن ها به نان خور حکومت و ارتش ذخيره خود در اقدامات سرکوبگرانه اش هست. اين همه در حالی است که تشديد تحريم های اقتصادی بسياری از موسسات توليدی را در آستانه تعطيلی قرار داده است و توقف سرمايه گذاری ها به خصوص طی يک سال گذشته و چنگ انداختن هر چه بيشتر سپاه پاسداران و نيروهای امنيتی و نظامی برشريان های اقتصادی کشور بحران اقتصادی کشور را دامنه بيشتری بخشيده است. نرخ تورم و بيکاری افزايش دو رقمی داشته است. حقوق و دستمزد بخور و نمير کارگران نيز با ماه ها تاخير پرداخت می شود....
ما خواستار پايان دادن به سياست خارجی تنش زای جمهوری اسلامی، حل بحران بر سر پروژه هسته ای و لغو تحريم های اقتصادی شورای امنيت سازمان ملل متحد هستيم که بار گران آن ها نه بر دوش حکومت، بلکه بر گرده اقشار کم درآمد جامعه از کارگران و زحمتکشان، معلمان و ديگر مزد و حقوق بگيران سنگينی می کند.
شرکت کنندگان در کنگره از حق همگان در برخورداری از کار و حداقل درآمد و برخورداری از زندگی مناسب شان انسان برای همه شهروندان کشور دفاع می کنند و در مبارزه برای بنيان چنين آينده ای دست همه مبارزان راه آزادی و عدالت اجتماعی را می فشارند.

کنگره نهم
سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران
مرداد ماه ۱۳۸۹