سخنگو دربند، يک سال از بازداشت عبدالله مومنی گذشت، ادوارنيوز

ادوارنيوز: عبدالله مومنی برای جنبش دانشجويی ايران نامی است شناخته شده. چهره‏ای که سال گذشته به همراه سازمان دانش آموختگان ايران (ادوار تحکيم وحدت) از مهدی کروبی حمايت کرد و پس از بر عهده گرفتن مسووليت ستاد شهروند آزاد او و حضوری پررنگ در انتخابات رياست جمهوری دهم، روز اول تير ماه بعد از يورش نيروهای امنيتی به دفتر اين ستاد به شيوه خشنی و همراه با ضرب و شتمی که خونريزی وی را در برداشت بازداشت و برای ماه‏ها راهی زندان‏های جمهوری اسلامی شد.

خانواده مومنی تا ۵۵ روز پس از بازداشت او موفق به ديدارش نشدند. در اين مدت مومنی تنها دو بار، آن هم در حد يک يا دو دقيقه موفق به برقرای تماس تلفنی با خانواده خود شده بود. اما روز ۱۵ مرداد ۱۳۸۸ خبری مبنی بر ديدار وی با خانواده‏اش در حياط زندان اوين روی سايت‏ها قرار گرفت. ديدار ده دقيقه‏ای که بر خلاف تصور همگان نه تنها باعث آرامش خاطر خانواده‏اش نشد بلکه نگرانی‏ها را از وضعيت اين فعال سياسی دربند دو چندان می‏کرد.

همسر وی پس اين ديداراز وضعيت نگران کننده او خبر داد و گفت: «بچه های من اصلا آقای مومنی را نشناختند و به شدت از ديدن او شوکه شديم.» به گفته فاطمه آدينه‏وند، مومنی پس از گذراندن ۵۵ روز بازداشت انفرادی نزديک به ۲۰ کيلو وزن کم کرده و تعادل روحی و جسمی اش را از دست داده بود. سايت روز آنلاين نيز در گزارش خود از يان ديدار آورد: «همسر، برادر و فرزندان عبدالله مومنی روز گذشته در زندان اوين با او در حالی ديدار کردند که اين فعال دانشجويی نه قدرت تکلم داشت و نه قدرت راه رفتن.»

پس از انتشار خبر مربوط به اين ديدار، روز هجدهم مردادماه سازمان دانش آموختگان ايران اسلامی (ادوار تحکيم وحدت) با انتشار بيانيه‏ای "فرماندهان و گروگانگيران" را مسوول جان زندانيان سياسی دانست و اعلام کرد: « اعضای اين سازمان در جهت احقاق حقوق و آزادی آقايان احمد زيدآبادی و عبدالله مومنی از هيچ کوششی فروگذار نخواهند کرد.» اين سازمان پيش از اين نيز دربيانيه‏ای که سی‏ام تيرماه ۱۳۸۸ منتشر شد اعتراض خود را نسبت به تداوم بازداشت و عدم بهره‌مندی احمد زيدآبادی و عبدالله مومنی دبيرکل و سخنگوی اين تشکل از حقوق دادرسی عادلانه اعلام کرد. اين سازمان همچنين در بيانيه ديگری پيشاپيش اعترافات اجباری را رد کرده و در بيانيه ای در ۱۳ مردادماه تاکيد کرد: "سازمان دانش آموختگان ايران (ادوار تحکيم وحدت) اعلام می‌کند که اقارير و اعترافات فعالان سياسی دربند که تاکنون و يا از اين پس منتشر شده يا می‌شود تنها از آن جهت قابل توجه است که سند و مدرکی در جهت اثبات جرايم عوامل تهيه آن پيش‌روی محاکم صالح و مستقلی می‌گذارد که در آينده به جنايات گسترده و نظام‌مند رخ داده در اين مدت رسيدگی خواهند کرد و جز اين هيچ‌گونه ارزشی ندارد".

پس از ديدار روز ۱۵ مرداد خانواده عبدالله مومنی با وی تا ۴۰روز بعدهيچ گونه خبری از وضعيت او منتشر نشد. نگرانی از سلامت وی روز به روز بيشتر می‏شد و اين نگرانی به جايی رسيد که ادوار تحکيم وحدت در بيانيه‏ای، اين سوال را مطرح کرد که آيا مومنی زنده است؟ اين بيانيه ۳۵ روز پس از اولين وآخرين ديدار خانواده مومنی با او در تاريخ ۱۹ شهريور ۱۳۸۸ منتشر شد که در آن دستگيری فعالين سياسی "چيزی جز يک گروگان‌گيری تمام عيار برای سرپوش نهادن بر کودتای ۲۲ خرداد" دانسته نشده است.

پيش از اين نيز در نهم شهريور ماه ادوارنيوز نامه‏‏ی سر گشاده‏ای را از قول رقيه مومنی فرزند شهيد علی احمد مومنی و دختر خوانده عبدالله مومنی به آيت الله علی خامنه‏ای منتشر کرد که بازتاب رسانه‏ای زيادی داشت. نامه‏ای که پس از ۷۵ روز از بازداشت عبدالله مومنی و ۲۵ روز بی خبری مطلق از وضعيت وی منتشر می‏شد. در اين نامه رقيه مومنی ترس خود را از تکرار صحنه‏ای که از وضعيت پدر خوانده و عموی خود که در ملاقات حضوری ديده بود، بيان کرده و آورده بود: «برای ما خانواده عبدالله مومنی مايه تعجب است که عمويم روزی به خاطر تحريم انتخابات و نقد قدرت و دوری از آن زندانی و محاکمه می‌شود و امروز به جرم مشارکت فعال در انتخابات زندانی است.» در اين نامه همچنين آمده بود: «آرزوی ديدار چهره پدر شهيدم به رهايی عموی اسيرم بدل شده است».

اما آنچه پس از ۴۰روز بی خبری مطلق از وضعيت عبدالله مومنی آشنايان و خانواده وی را از نگرانی در مورد جان وی بيرون آورد نه آزادی وی بود ونه ملاقات حضوری ونه حتی تماس تلفنی. برگزاری پنجمين جلسه دادگاه زندانيان سياسی بعد از انتخابات در روز ۲۳ شهريور ۱۳۸۸امکانی شد تا نزديکان مومنی از زنده بودن وی اطمينان حاصل کنند. دادگاهی که به نظر می‏رسيد تنها جهت محاکمه عبدالله مومنی برپا شده است، چه اينکه از پنج نفر متهمان محاکمه شده در اين جلسه تنها مومنی از نيروهای سرشناس سياسی محسوب می‎‏شد. مومنی در اين دادگاه اقدام به اعتراف برعليه خود و جريان جنبش دانشجويی ايران کرد.
اعترافاتی که با استقبال رسانه‏های نزديک به دولت همراه بود و در عوض نتوانست تاييدی از سوی گروه‏های معترض بگيرد. ادوار تحکيم وحدت، سازمانی که مومنی خود سخنگو ورييس شورای مرکزی آن است در بيانيه‏ای شديدا به پخش اين اعترافات واکنش داد و اتهامات وارده به مومنی را واهی و بی اساس توصيف کرد.

ادوار تحکيم وحدت دادگاه سخنگوی شورای مرکزی خود را پس از چهل روز بی خبری، صحنه‌آرايی مضحک و پليدی ناميد وکيفرخواست صادره عليه عبدالله مومنی را نيز بی اساس و فاقد ارزش هرگونه پاسخگويی عنوان کرد. در قسمتی از اين بيانيه، ادوار تحکيم وحدت آورده بود: «به باور سازمان دانش آموختگان ايران متن کيفرخواست و آنچه تحت عنوان اعترافات آقای عبدالله مومنی منتشر شده در واقع سند افتخاری برای اين سازمان و مهر تاييد ديگری بر سالها مبارزه جنبش دانشجويی ايران و عبدالله مومنی به عنوان يکی از چهره‌های برجسته اين جريان آزادی‌خواه در راه نيل به مطالبات تاريخی و احقاق حقوق ملت ايران است.»
پس از گذشت ۱۴ روز از برگزاری دادگاه مومنی، بخش خبری بيست و سی صدا و سيمای جمهوری اسلامی اقدام به پخش فيلمی از اعترافات اين فعال جنبش دانشجويی کرد. فيلمی که در آن از زبان مومنی مراحل به اصطلاح انحراف جنبش دانشجويی از آرمان های انقلاب بر شمرده شد و او مواردی را که در دادگاه از روی متن قرائت کرده بود، اينبار خطاب به دوربين رسانه جمهوری اسلامی قرائت کرد.

همسر عبدالله مومنی در واکنش به پخش اين فيلم با تاکيد بر بی اثر بودن آنچه تحت عنوان اعترافات منتشر می شد گفت: «همسرم را بعد از ماه ها حبس در سلول های قبر مانند و شکنجه های جسمی و روحی مجبور کرده اند تا سخنانی بر خلاف عقيده اش بر زبان آورد و خوشبختانه امروز طشت رسوايی دروغگويان چنان از بام افتاده است که ديگر کسی چنين اعترافاتی را باور نمی کند.»

پس از اين "بيانيه شديدالحن دفتر تحکيم وحدت" در واکنش به پخش اعترافات عبدالله مومنی منتشر شد. دفتر تحکيم وحدت در اين بيانيه ضمن اشاره به فعاليت‏های گسترده مومنی در دفاع از حقوق بشر و مبارزه با استبداد، فشارهای متعدد وارد بر مومنی جهت خودانکاری و خودويرانگری در طول مدت بازداشت را نتيجه تفکری ارزيابی کرد که هدفش القای اين تفکر به جامعه است که "دفاع از حقوق مردم توطئه دشمن است و مستوجب مجازات!"
اما دو روز بعد ادوار نيوز خبری را بر اساس اظهارات يک مقام آگاه در گفتگو با ايرنا مخابره کرد مبنی بر آزادی قريب الوقوع احمد زيدآبادی و عبدالله مومنی. خبری که تا ماه‏ها بعد رنگ واقعيت به خود نگرفت و عبدالله مومنی همچنان در انفرادی زندان اوين نگه داشته شد.

اما با گذشت بيش از چهل روز از انتشار خبر احتمال آزادی مومنی، در حاليکه همسر او گفت که مومنی بيش از يک ماه است که با منزل تماس تلفنی نداشته، از وخامت حال وی در زندان اوين خبر داد. به گفته فاطمه آدينه ‏وندعبدالله مومنی سابقه سنگ کليه داشته است و در آن ايام در دسترس نبودن دستشويی موجب افزايش درد کليه اش شده و ناراحتی قلبی اش نيز او را بسيار در شرايط بد جسمی و روحی قرار داده بوده است.

يک روز بعد يعنی شنبه۲۳ آبان ۱۳۸۸همسر مومنی از محکوميت وی به مجموعا ۸ سال زندان، توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب خبر داد. اين در حالی بود که مومنی صد و چهل و ششمين روز بازداشت خود را در اوين می‏گذراند. دورانی که بيش از سه ماه آن را در زندان انفرادی به سر برده بود. روز بعد از اعلام اين حکم او به بند عمومی اوين منتقل شد. حکم ۸ سال زندان برای عبدالله مومنی در حالی از سوی دادگاه انقلاب صادر شد که همسرش از عدم دسترسی او به وکيل در طول ۵ ماه بازداشت و جلسه محاکمه خبر می‏داد. اما بالاخره ۲۹ ديماه ۱۳۸۸ بعد از گذشت ۷ ماه از بازداشت مومنی، وکيل او دکتر محمد شريف موفق به مطالعه پرونده موکلش شد.

سه روز بعد مومنی به همراه مسعود باستانی، رضا نوربخش، جهانبخش خانجانی و هدايت آقايی از بند ۳۵۰ که تحت نظارت سازمان زندان‏ها است، بار ديگربه بند ۲۴۰ که قسمت‏هايی از آن را وزارت اطلاعات مديريت می‏کند منتقل شد. از اين زمان به بعد فشارها بر مومنی افزايش پيدا کرد تا اينکه دادگاه برای او وثيقه‏ای معادل ۸۰۰ ميليون تومان تعيين کرد. وثيقه‏ای که خانواده او اعلام کردند توان پرداخت آن را ندارند. قاضی صلواتی نيز وثيقه ۴۰۰ميليون تومانی که توسط خانواده مومنی فراهم شده بود را در ابتدا نپذيرفت و نهايتا پس از بيش از ده روز ناتوانی از توديع وثيقه سرانجام با تامين وثيقه مدنظر دادگاه وی در شامگاه روز يکشنبه ۱۶ اسفند ماه ۱۳۸۸ درحالی که با استقبال گسترده ای در مقابل زندان اوين مواجه شد، پس از تحمل ۲۶۰ روز زندان، آزاد شد.

دو روز بعد مهدی کروبی به ديدار وی شتافت و ۲۱ اسفند ماه نيز اعلام شد او به همراه مجيد توکلی بنده جايزه حقوق بشری «هومو هومينی» سال ۲۰۰۹ در پراگ جمهوری چک شده است. ۲۰فروردين ماه نيز مومنی در منزل خود از ميرحسين موسوی وزهرا رهنورد پذيرايی کرد.
اين در حالی بود که همگان انتظار بازگشت احمد زيدآبادی را از زندان می‏کشيدند تا اين دو عضو ارشد ادوار تحکيم وحدت پس از ماه‏ها در کنار خانواده خود روزگار بگذرانند. در اين ميان نه تغييری در وضعيت زيدآبادی حاصل شد و نه آزادی مومنی ديری پاييد.

۲۴فروردين سال جاری مومنی، درحالی که تماس های بازجويان با عبدالله مومنی و درخواست های مکرر آنان برای موضع گيری عليه سازمان ادوارتحکيم و سران جنبش سبز شدت يافته و او قاطعانه به آنها "نه" می گفت، پس از احضار دادگاه انقلاب، بدون طی تشريفات قانونی به زندان اوين بازگردانده شد. در همان روز فاطمه آدينه‏وند در گفتگويی با راديو زمانه دليل بازگرداندن همسرش به را نپذيرفتن خواسته‏های متعدد حکومت عنوان کرد. او گفته‏های خود را روز بعد در گفتگويی با دويچه وله با لحن تندتری تکرار و تهديد کرد: «اگر ملاقات ندهند، خيلی چيزها را خواهم گفت.» گرچه در همان روزها اخبار پراکنده ای از ابعاد شکنجه و نيز اسامی بازجويان مومنی منتشر شد، اما يکی از اعضای ادوار تحکيم در گفتگويی تصريح کرد که آنچه تاکنون گفته شده تنها مشتی از خروار شکنجه های عبدالله مومنی است و در صورت لزوم حقايق تکان دهنده ديگری نيز منتشر خواهد شد.

ساعتی پس از آنکه عبدالله مومنی به زندان بازگردانده شد، خبرگزاری جمهوری اسلامی (ايرنا) خبر از تخفيف در مجازات وی داد و اعلام کرد مجازات او به دو سال حبس کاهش يافته است خبری که کذب بودن آن با ابلاغ رسمی حکم دادگاه تجديدنظر مبنی بر صدور حکم ۴ سال و ۱۱ ماه حبس مشخص شد.
عبدالله مومنی اکنون در اندرزگاه ۸ زندان اوين محبوس است.