پاسخ احمد منتظری به سخنان عماد افروغ، سايت دفتر آيت الله منتظری

باسمه تعالی

در رابطه با يادداشت شفاهی جناب آقای دکتر عماد افروغ برای " عصر ايران " به مناسبت هتک حرمت فاضل ارجمند جناب حجةالاسلام والمسلمين آقای حاج سيد حسن خمينی، نوه مرحوم امام خمينی(ره) و مقايسه آن با حادثه ۱۳۶۳ در مسجد وکيل شيراز که نام مرحوم آيت الله العظمی منتظری (ره) به ميان آمده است، ضمن محکوم نمودن اين گونه اعمال ناشايست، دو نکته را متذکر می شوم:

۱ – در آن مقطع، اختلاف شديدی در شيراز بين امام جمعه وقت و استاندار و آيت الله آقای حاج سيد علی محمد دستغيب وجود داشت. جناب آقای دستغيب از طرفداران دولت وقت يعنی آقای مهندس موسوی و استاندار بودند که نماينده رسمی دولت بود، و از نظر عده ای امام جمعه مخالف دولت وقت بودند. از طرفی جناب آقای دستغيب نماينده مرحوم آيت الله العظمی منتظری (ره) در دانشگاه شيراز نيز بودند. اختلاف مذکور عوارض بدی به دنبال داشت که بين نيروهای انقلاب استان و جاهای ديگر مطرح بود، تا آنجا که خبر آن به بيت مرحوم امام خمينی (ره) رسيد و با اشاره معظم له مقرر شد که مرحوم آيت الله العظمی منتظری (ره) طرفين قضيه را به وحدت کلمه و رفع اختلاف دعوت نمايند و ترتيبی دهند تا اخلالی در مسائل استان نشود، از اين جهت فقيه عاليقدر (ره) از امام جمعه وقت آيت الله حائری شيرازی و آيت الله دستغيب و برادر محترم ايشان برای حضور در دفتر خود دعوت کردند و پس از صحبت های زيادی که صورت گرفت، قرار بر اين شد که مسائل مهم استان زير نظر شورايی مرکب از استاندار و امام جمعه و آيت الله دستغيب انجام گيرد.

در اين جلسه که در حضور فقيه عاليقدر برگزار شد، آن بزرگواران متعهد شدند که مسائل استان زير نظر شورای مذکور حل و فصل گردد. در همان مقطع که اخبار بدی از اختلاف مذکور به اطلاع مرحوم آيت الله العظمی منتظری (ره) می رسيد، معظم له پيامی را خطاب به مردم و اقشار مختلف شيراز مرقوم نمودند که توسط حجةالاسلام والمسلمين آقای قاضی عسگر که عضو دبيرخانه مرکزی ائمه جمعه بودند، در محل اقامه نماز جمعه و با حضور امام جمعه محترم قرائت شد. محورهای مهم اين پيام، دعوت همه اقشار مردم و نيروهای انقلاب به وحدت کلمه و حفظ حرمت افراد و شخصيتها و حمايت از دولت وقت، و نيز تقويت روحی رزمندگان جبهه ها بود.

بنابراين مرحوم آيت الله العظمی منتظری (ره) در آن قضيه يک طرف دعوی نبودند، بلکه مصلح بودند؛ ولی تعهدات آن جلسه از طرف امام جمعه شيراز عمل نشد و متأسفانه همين باعث عکس العمل طرف مقابل گرديد.

۲ – ضمن تأييد نگرانی جناب آقای دکتر افروغ در زمينه هتک حرمت اشخاص، يادآور می شوم:

جا داشت ايشان به ساير هتک حرمت هايی که در سالهای گذشته انجام شد و هتک حرمت را عادی و نهادينه نمود، اشاره ای می کردند؛ از جمله هتک حرمت آيت الله طاهری اصفهانی امام جمعه وقت اصفهان و نماينده تام الاختيار مرحوم امام در استان، که عده ای سازمان يافته با چوب، سنگ و ميلگرد و مانند آن به نمازگزاران و شخص ايشان حمله کردند، که تکرار و تداوم اين حملات يکی از زمينه های استعفای ايشان از امامت جمعه شد.

همين حملات متعدد و سازمان يافته و هتک حرمت هايی که در ساليان گذشته به درس، بيت و حسينيه فقيه عاليقدر (ره) می شد و در آخرين آنها که منجر به حصر خانگی معظم له گرديد، حسينيه ايشان توقيف شد، که هنوز نيز به همان وضع می باشد.

و نيز هتک حرمت هايی که بارها نسبت به بيت و دفتر حضرت آيت الله العظمی صانعی شد.

و نيز هتک حرمتی که در ماههای گذشته به بيت و دفتر و مسجد آيت الله حاج سيد علی محمد دستغيب شد، در صورتی که ايشان مرجع تقليد و دارای رساله و مقلدينی می باشند.

در دو حمله اخير، علاوه بر هتک حرمت مسجد و حسينيه، مرجعيت که مقدس ترين نهاد روحانيت است، نيز مورد هتک حرمت قرار گرفت. و اگر قرار است هتک حرمتها را محکوم کنيم نبايد فرقی بين اشخاص يا مکانها و زمانها قائل شد، زيرا در اين صورت تلقی خطی و جناحی بودن خواهد شد.

۱۸ خرداد ۱۳۸۹
احمد منتظری