بيانيه دانشجويان دانشگاه آزاد سراسر کشور به مناسبت يکصدمين روز بازداشت علی مليحی روزنامه نگار و فعال دانشجويی دانشگاه آزاد

دير زمانی است که آزادی را دربند کرده اند و آزادمردان و آزاد زنان را به کنج سلول ها روانه نموده اند و به اسم عدالت نام عدالت را خدشه دار و با نام مهروزی چهره مهر را تيره نموده اند و مهرورزترين ها بر اين مرزو بوم را به غل و زنجير کشيده اند تا بار ديگر ايمان بياوريم که داستان پر کين استبداد بر قامت دانشجو و اهل قلم اين مرزو بوم حکايت ادامه داری است.
جريانی که از هراس اطلاع رسانی شفاف به دشمنی با جوانان قلم به دست و دانشجويان اين سرزمين برخاسته است و بی محابا بر طبل لجاجت با نهادهای دانشگاهی و مدنی ايران می کوبد ؛همچنان پروژه پرونده سازی برای فعالين دانشجويی و سياسی را در دستور کار خود قرار داده و با چسباندن اتهمات بی پايه و اساس منتقدان دلسوز را از ابتدايی ترين حقوق خود محروم می کند. ما دستگيری علی مليحی و مهدی خدايی از فعالين دانشجويی دانشگاه آزاد را در همين مسير قلمداد می کنيم.

امروز با گذشت صد روز از بازداشت علی مليحی مسئول روابط عمومی سازمان دانش آموختگان ايران اسلامی (ادوار تحکيم وحدت) و از همکاران مجلات شهروند امروز، ايران دخت،مهرنامه و روزنامه های اعتماد و اعتماد ملی اين سوال به اذهان متبادر می شود که آيا نحوه برخورد با يک روزنامه نگار و دانشجو که همگان بر اعتدال و مشی اخلاقی و اعتقاد وی به حرکت در مسيرقانونی گواهی می دهند بايد تا اين حد پست و حقيرانه باشد که بيش از ۴۰ روز ديوارهای بلند سلول های کوچک بند ۲۴۰ اوين ميزبان وی باشند و در زمان بازجويی آن چنان مورد ضرب و شتم قرار گيرد که مجبور به اعتصاب غذا شود؟ ايام نوروز را هم عليرغم اتمام بازجويی ها به دور از خانواده در همان بند بد نام گذرانده و هم اکنون در بند ۳۵۰ اوين که شرايط زيست و حيات زندانيان هر روز محدودتر و سخت تر می شود روزگار بگذراند؟
مهدی خدايی دبير اسبق انجمن اسلامی دانشگاه آزاد واحد شهر ری نيز با گذشت بيش از هفتاد روز از بازداشتش کماکان دربند مخوف دو _الف سپاه به تنهايی روزگار می گذراند. او با بند و زندان و انفرادی بيگانه نيست چرا که پيش از اين و در تابستان ۸۷ به مدت ۳۸ روز با ديوارهای زندان آشنا شده بود.او که همواره در دوران دانشجويی اش در چار چوب قوانين تلاش می کرد و به جرم ايستادگی بر مواضعش به مدت يک ترم از تحصيل محروم گشت در اسفند ماه گذشته با حکم چهار سال زندان تعزيری مواجه شد. مهدی اينک تنها به جرم اينکه از حقوق دانشجويان اين سرزمين به دفاع پرداخته است با سخت ترين شرايط انسانی مواجه است و پس از چندين روز بی خبری تنها توانسته است طی چند تماس کوتاه خبر سلامتی اش را به خانواده بدهد. او هم مانند علی و بسياری ديگر از دوستانمان نوروز را در کنار خانواده نبوده است و هم اکنون در بلاتکليفی به سر می برد. به راستی چه شده که پس از گذشت ۳۰ سال ، زندان جايگاه انسان هايی همچون علی مليحی و مهدی خدايی شده است؟ چه بر سر اين سرزمين آمده است که زندان جايگاه شريف ترين، مومن ترين و پاکدل ترين همنسلان ما شده است؟ ما را چه شده است؟
دانشجويان دانشگاه آزاد ضمن محکوميت تداوم بازداشت غيرقانونی دانشجويان و دانش آموختگان اين دانشگاه علی مليحی، مهدی خدايی، ميلاد فدايی اصل، شيوا نظرآهاری، سينا گلچين، محمدعلی الهی، شهاب اکبرزاده، حميد پيروزفام، سعيد ملکی، امين کشاورز، پويا قربانی، فرامرز عبدالله نژاد، مهران صفری، آرش قاسمی اعلام می‌دارد که تمام قد در کنار ياران دربند خويش ايستاده اند و يقين دارند که اين عزم مشترکی که آنها را به حبس کشانده با صبر و اميدواری و تلاش مداوم ديگر دانشجويان به نصری قريب تبديل خواهد شد.
از اين رو اعلام می دارد که روز چهارشنبه مورخ ۲۹/۲/۱۳۸۹ در صدمين روز بازداشت علی مليحی برای آزادی تمامی دانشجويان دربند روزه می گيرند تا همراه با ساير زندانيان اين سرزمين به تمرين صبر و استقامت وطلب ياری از خدای خويش بپردازند.

جمعی از دانشجويان دانشگاه آزاد سراسر کشور
سه شنبه ۲۸/۲/۱۳۸۹

[گزارش و گزارش تصويری پايان اعتصاب غذا در مقابل زندان اوين را با کليک اينجا ببينيد]