پيام مهدی کروبی به مردم ايران: دو پيشنهاد دارم؛ اجازه راهپيمايی دهند، رفراندوم برگزار شود تا به حاکميت شورای نگهبان پايان دهد

بسمه تعالی

مردم بزرگ و آزاده ايران
از حضور فراگير و گسترده شما به رغم فشارهای امنيتی و فضای بسته سياسی حاکم در مراسم ۲۲ بهمن امسال عميقا سپاسگزارم. امسال اگرچه مراسم ۲۲ بهمن با دعوت همه جناح‌های سياسی و شخصيت‌ها و مراجع عظام، با اميد گشايش روزنه‌هايی به سوی حل بحران و مشکلات ملی انجام پذيرفت، اما متاسفانه جريان تماميت‌خواه و خشونت‌طلب می‌کوشد با استفاده از صدا و سيما و رسانه‌های دولتی و شبه‌دولتی خود، با بی‌اخلاقی تمام و وارونه‌سازی واقعيت و پنهان‌کردن وحشی‌گری‌های جانبی و فضای امنيتی حاکم بر اين راهپيمايی، آن‌را به نفع خود مصادره کند. جريان خشونت‌طلب می‌خواهد از اين راهپيمايی که با حضور عظيم اصلاح‌طلبان و اصول‌گرايان امکان پذير شد، برای پاک‌کردن آثار ناشی از زندانی‌کردن‌ها و جنايت‌ها و شکنجه‌ها و کشتارهای خيابانی بهره برد. می‌خواهد چادری از مغلطه و کژنمايی بر اين جنايات و وحشی‌گری‌های خود بکشد. راهپيمايی ۲۲ بهمن امسال درحالی برگزار شد که نيروی‌های نظامی و امنيتی، تهران را به يک پادگان تبديل کرده‌بودند. آن‌ها با هر حرکت و نشانه‌ای از عدم موافقت با وضع موجود، به‌شدت برخورد‌ می‌کردند و آن‌را خفه می‌کردند.

طرفه آن‌که، حتی يک تصوير از اين همه لشگرکشی و پرتاب نارنجک‌های اشک‌آور و ضرب و شتم شما مردم، در رسانه‌های داخلی نشان داده‌نشد! گويا چشمانشان، با پرده‌هايی از گمراهی پوشيده شده که گمان می‌کنند که توانسته‌اند بر خاطره جمعی مردم پرده فراموشی بکشند و با مصادره تمام و کمال اين مراسم ملی و مذهبی و انقلابی به نفع خود، مستمسکی برای ادامه جريان «سلب حقوق حقه مردم» فراهم کنند. حال آن‌که بدون دعوت جريان‌های سياسی و حضور مردمی، راهپيمايی ۲۲ بهمن امسال، به راهپيمايی بی‌رمق يگان‌های نظامی و امنيتی تبديل می‌شد و امکان چنين بهره‌برداری تبليغاتی برای ايشان فراهم نمی‌آمد.
همه ما می‌دانيم که حضور شما مردم در راهپيمايی ۲۲ بهمن، به يقين نه به دليل علاقه‌تان به سياست‌های سرکوب و پرکردن زندان‌ها که به‌دليل علايق ملی و عشق‌تان به ايران، انقلاب و امام بود. شما مردم خوب کشورمان در راهپيمايی سالگرد انقلاب اسلامی شرکت نکرديد تا با کتک‌زدن مردم بيعت کنيد. شما مردم مومن کشور ما بهتر از هرکسی می‌دانيد که ريختن خون بی‌گناهان با مبانی دين و اخلاق‌تان سازگار نيست. مگر مولای ما علی (عليه‌السلام) برای تقويت حکومت خود زندان‌هايش را پرمی‌کرد؟ شما مردم شهيد داده کشورمان، راضی به سرپوش گذاشتن روی جنايات کهريزک و مجتمع سبحان و خوابگاه‌های دانشجويی و بی‌حرمتی به مراجع نيستيد و حضور شما در راهپيمايی ۲۲ بهمن هم، تاييدی بر آن جنايات نبوده‌است. با اين‌حال کسانی که حداکثر تلاش خود را برای مهندسی تظاهرات ۲۲ بهمن به‌کار بردند و از سراسر کشور با صدها اتوبوس و قطار نيرو به تهران اعزام کردند، بايد دليل خالی ماندن ميدان آزادی را به هنگام سخنرانی، علی‌رغم استفاده از اين همه نيرو و بسيج نيروهای انتظامی و نظامی خود توضيح دهند. مگر می‌شود تصور کرد که مردمی چنين فهيم، دليل حضور ده‌ها‌هزار نفری نيروهای نظامی و انتظامی در خيابان‌ها را ندانند؟ آيا فکر می‌کنند مردم فشار نيروهای انتظامی و لباس‌شخصی‌ها با قمه و باتوم و گاز فلفل، برای جلوگيری از پيوستن خدمتگزاران نظام و ايران به خيل خروشان‌شان را نمی‌بينند؟ آيا تصور می‌کنند که مردم متوجه ترس و ضعف حاکميت نشده‌اند؟
مردم عزيز، حضور شما در راهپيمايی ۲۲ بهمن امسال قابل تحليل نيست، مگر آن‌که صف‌آرايی‌های دو گرايش عمده در اين تظاهرات، مستقل از هم، نمايش داده و ارزيابی شود. ما با دوگرايش روبرو هستيم. يکی گرايشی است که از حق اجتماع و راهپيمايی مردم که در اصل ۲۷ قانون اساسی نيز بر آن تصريح شده، می‌هراسد و برای‌همين روز راهپيمايی ملی، تهران را به پادگان تبديل می‌کند. گرايشی که فقط حضور طرفداران خود را در راهپيمايی برمی‌تابد و ملت را مجموعه‌ای از افراد طرف‌دار و تابع خود می‌داند و بقيه مردم را، حتی اگر اکثريت نيز باشند، خس و خاشاک می‌خواند. اما سوی ديگر، گرايشی است که شما را با همه تنوع و رنگارنگی اعتقادی‌تان، فارغ از ويژگی‌های جنسيتی و قوميتی و فرهنگی و طبقاتی، به رسميت می‌شناسد. گرايشی که مردم را نه صرفا به ميدان آزادی، بلکه به نشستن سر سفره آزادی فرامی‌خواند. لذا برای ازميان رفتن پرده‌های گمراهی از جلوی ديدگان جريان تماميت‌خواه، براساس آموزه‌های مرادم امام خمينی(ره)، دو پيشنهاد دارم. پيشنهاد اولم اين است که همان‌طور که حضرت امام در سال ۱۳۴۱ فرمود «حاکميت يک ميتينگ در يکی از ميادين بزرگ تهران برگزار کند، به ما هم در بيابان و کوير قم اجازه متينگ بدهند»، می‌خواهم براساس حق مسلم مردم، طبق اصل ۲۷ قانون اساسی، مجوز بدهند که در ميدانی از تهران راهپيمايی از طرف ما برگزار شود تا اقليت و اکثريت مشخص شود. امنيتش را هم خودمان تامين می‌کنيم و تضمين می‌دهيم که اين راهپيمايی با پرهيز از هرگونه شعار ساختارشکن برگزار شود؛ يک راهپيمايی آزاد، آن‌هم يک‌بار برای هميشه، تا وزن هر گرايش در جامعه ما، بی‌فشار و تهديد روشن شود.
اما پيشنهاد دوم: درحالی‌که جريان تماميت‌خواه می‌خواهد راهپيمايی ۲۲ بهمن را به رفراندومی برای تاييد سياست‌های خشونت‌آميز و ضدمردمی خود تبديل کند، پيشنهاد می‌کنم که براساس اصل ۵۹ قانون اساسی، رفراندومی برای برون‌رفت از بحران برگزار شود تا به حاکميت شورای نگهبان پايان دهد. دخالت‌هايی که به‌نام نظارت استصوابی، حاکميت مردم را نشانه گرفته‌است و حتی از نظارت استصوابی هم پا را فراتر گذاشته‌است. اين دخالت‌هاست که مانع برگزاری يک انتخابات آزاد رياست‌جمهوری و تشکيل يک مجلس خبرگان و شورای اسلامی مستقل می‌شود. اين چگونه مجلس مستقلی است که نمايندگان ملتش، از ترس نظارت شورای نگهبان، مجبورند که هربار بيانيه‌هايی برای محاکمه دلسوزان کشور تنظيم می‌شود، آن‌را امضا کنند؟ کارنامه انتخابات دهم رياست جمهوری نشان داد که اين، تنها رفراندوم است که می تواند راهگشای ما برای عبور از اين تنگناها باشد. در کنار حضور مجلسی مستقل است که اصول مربوط به منافع و حقوق اساسی ملت مانند آزادی رسانه‌ها و مطبوعات، اصلاح شرايط برگزاری دادگاه‌های سياسی و ... هم تامين می‌شود. و نيز اين گونه مجلسی، فارغ از سايه حاکميت شورای نگهبان است که وزن نيروهای سياسی در جامعه را روشن خواهد کرد، نه جوسازی و تمهيدات دولتی و هزينه‌های ميلياردی، چنان‌که در ۲۲ بهمن امسال ديديم.

والسلام
مهدی کروبی
سوم اسفند ۱۳۸۸